Θα γινω σήριαλ (παιζει και σηριαλ κιλλερ)

Τις προάλλες κοίταζα ενα τηλεοπτικό περιοδικό απο τα πολλά που αγοράζει η μάνα μου.
Συγκεκριμένα παρατήρησα οτι σε μια απο τις στήλες εχει μαζεμένα ολα τα καθημερινής προβολής σήριαλ και δίνει την περίληψη επεισοδίου της καθε μέρας.

Εντελώς κουλό ανάγνωσμα αν δεν έχεις παρακολουθήσει ποτέ το σήριαλ :

" Ο Χουάν παρακολουθεί τον αδερφό του και ανακαλύπτει τον παράνομο δεσμό του με την Λουτσία. Εν τω μεταξύ ο πάστορας Ερνέστο διοργανώνει έρανο για την Εκκλησία του Σαν Φερνάντο .. κτλ "

Η μανα μου -εχοντας πλέον μάθει την εξέλιξη του σήριαλ , αφου εχει διαβάσει το περιοδικό- παρακολουθεί από μια εντελώς διαφορετική και φιλοσοφημένη κριτική οπτική γωνία , όπως ακριβώς θα παρακολουθούσε ο Spielberg μια ελληνική βιντεοταινία των 80's.

...."πως το δειχνουν έτσι , μα σκηνοθέτης είναι αυτός, τωρα θα τραβηξει όπλο ο Μανουέλ φυλάξου βλάκα "

Σκέφτομαι λοιπόν τι καλά που θα ήταν να είχαμε εναν τετοιο οδηγό στον οποίο να μπορούσαμε να διαβάσουμε απο πρίν τα κυριότερα γεγονότα της ζωής μας για την εβδομάδα που έρχεται.

Στην περιπτωση μου -πιστεύω- ο οδηγός θα ήταν κάπως έτσι:

Δευτέρα :
Η πολεοδομία ζητά αλλες 52 βεβαιώσεις απο τον τυπικό Γερμανό ο οποίος αγχώνεται και ενω φτάνει στη δουλειά του στο Μαρούσι μία ωρα πριν την ώρα προσέλευσης τελικά παρκάρει στην Αγία Παρασκεύη και φτάνει στο γραφείο πάντα καθυστερημένος και εχοντας πληρώσει ταξί.
Στο μπλόγκ του μπαίνει πάλι η συνάδελφος απο το δίπλα γραφείο ψάχνοντας για 100 φορά "στοκατζίδικα στα Νότια Προάστεια" ενω την ιδια στιγμή ο μπάρμπας του ο Γιώργος βάζει το Χιουντάι αξεντ για σέρβις. Το βράδι κοιμάται και ονειρευεται τον Βενιζέλο να προσπαθεί να του πουλήσει ασύρματα ρούτερ ανεξ μπί με εθερνετ

Τρίτη
Ο Γερμανός ανεβαίνει στο Μαρούσι με το 550 κρεμασμένος απο τις χειρολαβές σαν το Ρουβά εν ώρα συναυλίας , αφού εχει δανείσει το αμάξι του στον μπαρμπα Γιώργη. Το απόγευμα σπίτι τρώει νερουλές φακές που περισσεψαν απο την Κυριακή ενω σκέφτεται να γράψει πόστ με θέμα την περιεργη ιστορία ενος θρησκόληπτου παπά που γυρνά πισω στο χρονο πριν την γεννηση του Χριστού και προσυλητίζει τους αρχαίους στην μελοντική θρησκεία .
Ενω προσπαθεί να γράψει το ποστ τον παίρνει ο ύπνος στην πολυθρόνα του γραφείου του και ξυπνά απο το ξυπνητήρι στις 7. Στον υπνο εχει δει τον Σαουίρις ντυμενο καουμπόυ.

Τετάρτη
Παρκάρει στην Νέα Ιωνία και παίρνει ταξί για την δουλειά. Φτάνει καθυστερημένος αλλα πρώτος στο γραφείο μια και ολοι πιανουν δουλειά μετα τις 12 (να σπάσει λιγο η κίνηση) Ασχολείται με μαλακίες μεχρι αργά το απόγευμα οπόταν και γυρνάει σπίτι οπου τρώει τσιπούρες πλακί και του κάθεται ενα κόκαλο στο λαιμό (η εκδίκηση της Τσιπούρας)
Στον υπνο του βλέπει τον Φιντελ Κάστρο να τον μουτζώνει . Τον ξυπναει το γατί που εχει ανεβει στα παντζούρια κατα τις 5 το πρωί. Ο μπαρμπα Γιωργης ξαναπαιρνει το αμάξι του γιατι εβαλε το αξεντ για σερβις έτσι ...

Πεμπτη
....παει στην δουλειά με ταξί. Μετα την δουλειά ο Γερμανός πάει για καφέ με την φιλτάτη στο Κεφαλάρι οπου τρωει ενα ντεζα βού διοτι καφες Κεφαλλάρι και φιλτάτη σημαίνουν εναρξη της χειμερινής περιόδου ψυχεδέλειας (βοηθειά μας)
Η μέρα τελείωσε και στον υπνο του βλέπει οτι βρίσκεται σε διακοπές στον Αη Στράτη με τον Μίμη Ανδρουλάκη, οπου μιλάνε για σιτες αλουμινίου και ασυρματα ρούτερ.

Παρασκεύη
Πάει στη δουλειά με το Χιουντάι Αξεντ . Ασχολείται με μαλακίες μεχρι το απόγευμα που γυρνά σπίτι . Ντυνεται , στολίζεται και πάει για μπυρόνια με λοιπούς μπλόγκερς στην καθιερωμένη μπλογκοποσία της Παρασκεύης.
Γυρνάει σπίτι με πονοκέφαλο και στον υπνο του βλέπει οτι οδηγούσε το Χιουντάι αξεντ με συνοδηγό το Σαουίρις.


Και τωρα πειτε μου τι τηλεθεαση θα χτυπαγα με σήριαλ ΤΕΤΟΙΑΣ ΠΛΟΚΗΣ

Ανεμος

Το γκρίζο του ουρανού και ο ηχος του δυνατού ανέμου αποσπούσαν την προσοχή και το βλέμμα του απο την οθόνη του υπολογιστή. Εμεινε σαν υπνωτισμένος να κοιτά τις κορυφες των δεντρων να λυγίζουν και τα χρυσαφί φυλλα που των δεντρων να πετούν.
Η βοή του αέρα θαρρείς και παραμορφωνόταν μεσα στο κεφάλι του και γινόταν στριγκλιά η καλύτερα ουρλιαχτό που ερχεται απο κάπου μακριά.

Τιναζόταν σαν να τον χτύπαγε ρεύμα οταν ακουγε αυτό το ουρλιαχτό μεσα απο το κεφάλι του, εσφιγγε την Beretta στο χέρι και περίμενοντας να ρθει το κακό που συνοδεύει κάθε ουρλιαχτό ................






[ Υγ Το ψυχεδελικο ποστ που ανακοινωσα αναβαλεται]

Λαθη στρατηγικής

(Καμια σχέση με τα στρατηγικά λάθη)

Ενα κοινό λάθος στρατηγικής ειναι η καθυστέρηση - αναβολή απόφασης (η αναβολή δράσης) όταν τα πράγματα αλλάζουν.
Όταν καταλάβεις ότι οι συνθήκες γυρνάνε εναντίον σου οφείλεις να δράσεις και να επηρεάσεις ότι μπορει να επηρεαστεί εκτος αν εισαι οπαδος ανατολικων θρησκειών και συγκεκριμένα βουδιστής.

Θα μπορούσα να είχα κανει ασχημα λάθη στρατηγικής - οπως το να παντρευτώ- αλλά ευτυχώς υπέπεσα σε πιο απλά :

Τα σφάλματα προτεραιοτήτων

Σε ορισμένες στιγμές της ζωής μου συνελάμβανα τον εαυτό μου να ασχολείται υπέρ του δεόντως με συγκεκριμένα πράγματα μονο
Και να παραμελεί άλλα.

Πριν από δέκα χρόνια έκανα focus στην «καριέρα» παραμελώντας δολοφονικά την προσωπική μου ζωή.
Αργότερα διαπίστωσα ότι αυτό δεν ήταν ένα απλό λάθος η μια παροδική σύγχυση προτεραιοτήτων αλλά ένα λάθος στρατηγικής το οποίο πληρώνω έως σήμερα
Γύρναγα καθημερινά σπίτι μου κατά τις 9.00 το βράδυ συμπεριλαμβανομένου του Σαββάτου (αυτή η ιστορία για περισσότερο από δυο χρόνια), κάνοντας μια δουλειά που δεν προσέθετε τίποτα στις γνώσεις στην εμπειρία και τους στόχους μου αν υποθέσω ότι είχα στόχους.
Δεν ξέρω αν είχα στόχους αλλά σίγουρα δεν είχα ελεύθερο χρόνο και άδειες
Το κίνητρο πρέπει να ήταν μόνο η ανασφάλεια και η επιρροή των κακών όπως αποδείχτηκε συμβουλών του οικογενειακού μου περιβάλλοντος
-Μείνε
-Μην φύγεις , χρειάζεσαι μια δουλειά για να αποδεικνύεις ότι είσαι άντρας (sic) -Μην φύγεις διότι όλοι δουλεύουν
Ο χρόνος που έχασα εκεί μέσα δεν είναι το μόνο κακό.
H νοοτροπία της άρνησης που πλέον με δέρνει επαγγελματικά, οφείλεται εκεί.

Σοβαρά σφάλματα προτεραιοτήτων μπορώ να διαπιστώσω επίσης στην εμμονή μου να συναναστρέφομαι πρόσωπα που δεν άξιζε (δες σχετικό ποστ με τσιπούρες που περιμένουν) αλλα αυτο ειναι θεμα για βιβλίο

Και τωρα θα με ρωτήσεις γιατι το σημερινό ποστ δεν περιέχει καθολου ψυχεδέλεια και science fiction

...θεωρησε το ως λάθος στρατηγικής

Το Σχεδιο

Δεν ήταν κάποιο σχέδιο που οδηγησε τον Ιερόθεο (κατα κόσμο Ακη) να ψάξει τις λεξεις ποτάμι + χρόνος στο google.
Μπήκε λοιπόν εντελώς απο συμπτωση σ'αυτο το πορτοκαλί - κιτρινωπο μπλόγκ που εγραφε για το σημείο στο οποίο ενώνονται το παρόν με το μέλλον.
Με το παρελθον ειχε -εδω και καιρό- αρκετα προβλήματα ο Ακης και απο οτι φαίνεται θα τα ειχε και στο μέλλον

Το προηγούμενο βράδι ειχε δει στον ύπνο του οτι επέπλεε σε ενα ποτάμι ορμητικό και βαθύ που ομως δεν μπορούσε να τον μετακινήσει εκατοστό.
Ενας γέρος λέει καθόταν στην όχθη και του φώναξε να αποφασίσει αν θα προχωρήσει προς εκει που ολα καταλήγουν η προς τα κει που όλα ξεκίνησαν.
Εστω και στο ονειρο του ο Ιερόθεος ενοιωθε πλημμυρισμένος απο μια απόλυτη ελευθερία

Το σημείο αυτό - σκεφτηκε ο Ιερόθεος - βρίσκεται όχι κάπου αλλα κάποτε , και αυτό το κάποτε είναι ΤΩΡΑ ΑΚΡΙΒΩΣ οχι στο επόμενο ουτε στο προηγούμενο δευτερόλεπτο

"Αν μπορέσω να περπατήσω πανω σ'αυτο το δευτερόλεπτο θα βρεθω εκεί ή καλύτερα τότε που θέλω ...."

...Ψιθυρισε και όλα γύρω του πάγωσαν , τα τηλέφωνα , τα φώτα , οι φωνές όλα.....

Βρεθηκε μπρος στην πορτα του βιβλιοπωλείου λιγο πριν γίνουν όλα , την ανοιξε και ακουσε μεχρι το καμπανάκι απο πάνω του.
Ο γεράκος καθοταν στον πάγκο του εκει ακριβώς που τον άφησε πριν τριαντα χρόνια . Μεχρι και το ημερολόγιο απο πάνω του εγραφε Ευτυχισμένο 1976

Αν το κρατησω κλειστό το μαγαζί για σήμερα θα γίνει αυτο που θές του ειπε ο Γεροντας και ο Ιερόθεος παρατήρησε οτι ηταν ο ιδιος Γέρος που καθοταν στην οχθη του ποταμού τριαντα χρόνια αργότερα.

Κανεις δεν θα μπεί μέσα και καμια βομβα δεν θα εκραγεί συνέχισε ο Γέρος

Κοιτα το βιβλίο της ζωής σου τωρα όμως και του εδειξε ενα μάτσο λευκές σελίδες.....

Ελπίζω να χεις εμπνευση γιατι το γραφεις μονος σου..........

Χρόνος

O χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα τωρα τελευταία , με τη ροή του αλλάζει τις επιθυμίες και τα συναισθηματα μέσα μου και μέσα σου.

Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα τριγύρω μας ή ετσι νομίζουμε επειδή αλλάζουμε εμείς.
Εχεις σκεφτεί πολλές φορές οτι πρέπει να σταματήσεις σε ενα σημείο και να αφουγκραστείς το παρελθόν και το μέλλον.

Θα καταλάβεις πού ακριβώς πρέπει να σταματήσεις οταν δεις γυρω σου να μην κινείται τίποτε. Θα πατάς τα ξερά φύλλα στο έδαφος και θα μοιάζει σαν Φθινόπωρο. Ισως και να είναι Φθινόπωρο αν και δεν υπάρχουν εποχές

Εκείνη την στιγμή δεν θα χρειαστεί να κάνεις τίποτε μια και ο χρόνος δεν θα κυλά. Δεν θα σε δει κανείς να σταματάς μια και για τους άλλους ο χρόνος θα περνάει κανονικά.

Ουτε εσύ θα το θυμάσαι αργότερα γιατι η μνήμη σου ειναι οργανική και δουλεύει με χρόνο.
Θα θυμάσαι μονο τον αντίλαλο στο σημείο που διασταυρώνεται το παρελθόν με το μέλλον σαν τη βούη ενος ποταμού που κάποτε άκουσες.

Κατι βρήκα τελικά

Καθόμουν στην αγαπημένη θέση μου στο Qualdo (σκαμπό ειναι καθοτι το Qualdo ειναι μπάρ), κάπνιζα το προσφιλές (μου) πούρο αποφάσεων Leitterman (αρκετα βαρυ πουρο αποφάσεων για εναν αναποφάσιστο) και έπινα το προσφιλές προς εμέ πλην όμως αρκούντως αναχρονιστικό βερμούτ με κόλα (cola εννοώ).

Κατι αναχρονιστικό πρέπει να επαιζε ως μουσική, αλλα δεν επρόσεχα.
Θα μπορούσε να ηταν ο εθνικός υμνος της Πολωνίας ή μια φούγκα του Μπάχ , δεν θυμάμαι... (τωρα που το σκεφτομαι βέβαια , Μπάχ σε μπάρ....)

Τον ειδα με την ακρη του ματιου μου στον καθρέφτη (θα μπορούσα να τον δω και με το κέντρο του ματιού μου, δεν είμαι αλοίθωρος ), τον είδα λοιπόν να στέκεται αγέρωχος διπλα μου, φορωντας το γνωριμό μαυρο πουκάμισο και την γνώριμη εκφραση στο προσωπό του..

"Η ζωή ειναι ενα συνολο συμβιβασμών μικρέ " μου είπε και επαυσε με νόημα ...

" Σωστα" του απήντησα "συμβιβάζεσαι με το να εισαι γκαντέμης -ο οποίος παρεπιπτόντως φορα μαυρα πουκάμισα υπο καύσωνα χωρις να συμμετεχει σε εκδηλώσεις πενθους η σιωπηλής διαμαρτυρίας - συμβιβάζεσαι πινωντας μόνο βερμουτ , ΄παρακολουθώντας το Days of the Condor στο βιντεο καθε Σαββατο μεσημέρι στις 3.15, ισιώνοντας τα κάδρα σε ξενους τοίχους, στοιχίζοντας τις οδοντοκρεμες και τα σαμπουάν στο ντουλάπι του μπάνιου ... κτλ"

" Η γκαντεμιά ειναι ευεργετική -υπο συνθήκες"- μου απήντησε , αποφευγωντας περίτεχνα να αναφερθει στις παραξενιές που τον δερνουν ανηλεώς since birth

Δεν τον άφησα να συνεχίσει.. , πληρωσα και βγήκα απο το (προσφιλές μου) μπάρ

Και καλά έκανα διότι συζητηση μας δεν θα ειχε καμία κατάληξη....

Το κακό με τον εαυτό μου ειναι οτι με ξέρει πολύ καλά ...

Ασε που θα με ρωταγε πως τα πάω και θα του απαντούσα με την πάσα (γνωριμη προς εμέ ) ειλικρίνια.

Ευτυχως τωρα τελευταία τον συναντώ μονον κατόπιν υποβοήθησης αλκοόλ (κάτι το οποίο με ενοχλεί στο στομάχι παρεπιπτόντως).

Τωρα που το σκέφτομαι , είναι καιρος να φύγει ο
ένας πόλος απο το bipolar (πειτε μου εσεις ποιός, αν εχετε κάποια ιδέα)


YΓ

Ο ορισμος του bipolar όμως διαφερει απο περιπτωση σε περίπτωση:

Στην περιπτωση μου ο ενας πόλος είναι ο περιέργος και ο άλλος νορμάλ (με την ευρεία εννοια του όρου)

Στην περιπτωση μιας μπαταρίας ο ενας πόλος θα ήταν θετικός και ο άλλος αρνητικός

(Ο ενας πολος δεν εχει λόγο υπαρξης αν δεν υπάρχει ο άλλος)

Να δω τι θα σχολιάσετε