15.04.11

Κανένα Χάπι



Παρε το μπλε χάπι και θα ξυπνήσεις πίσω στο (τοτε) κρεβατάκι σου κάπου στα τελη των Nineties. 
Δεν θα θυμάσαι τιποτα απο αυτα που συνέβησαν παρα μόνο (κομπιάζει) fragments της μελλοντικής σου ζωής. 
Κάτι σαν κομμάτια από έναν αδιάφορο εφιάλτη , έτσι θα θυμάσαι όσα έζησες στο ενδιάμεσο. 
Αν τοτε ήσουν ένας χαμένος που ζουσε ανεύθυνα και δεν πρόσεχε την υγεία του θα συνεχίσεις να ζεις έτσι. Αν δούλευες απο το πρωι μεχρι το βράδυ σε βλακώδεις δουλειές για μισό κομμάτι ψωμί θα συνεχίσεις να κάνεις το ιδιο. Αν δεν βρήκες το ταίρι σου τοτε δεν θα το βρείς ούτε τώρα. Κατα πάσα πιθανότητα δεν θα σε βρεί ούτε αυτό..... 
Απλώς θα σου δωθεί η ευκαιρία ενος δεύτερου γύρου μαλακίας που θα κρατήσει έντεκα χρόνια.


Παρε το κόκκινο χάπι και η πραγματική ζωή θα ξεδιπλωθεί μπροστά σου.  Δεν μιλάω για τα δειλινά και τις ακρογιαλιές αλλα για την πραγματικότητα πισω απο το σκηνικό .
Ο κόσμος γύρω σου μοιάζει με την οθόνη μπροστά σου. Αν κοιτάξεις έντονα ενα κομμάτι της πραγματικότητας θα δείς οτι αυτό αποτελείται απο μικρά pixel οπως ακριβώς και η οθόνη σου. 
Η πραγματικότητα ξεθωριάζει όταν την κοιτάς από κοντά... εκνευρίζεσαι με τα καθημερινά αλλά στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτε άλλο παρά μόρια υγρασίας σε μία οθόνη
Πάρε το κόκκινο χάπι και δεν θα έχεις πια απορίες. 


Ξύπνησα ιδρωμένος και κοίταξα το ξυπνητήρι δίπλα μου. Ήταν 3:33 το πρωί. 
Αναμενόμενο αλλά θα προτιμούσα να ήταν 2:22 (Μιάμιση ώρα ύπνος - κάτι λέει)
Θυμάμαι ότι δεν πήρα το κόκκινο χάπι ή αν το πήρα του το έφτυσα στα μούτρα 
Θυμάμαι ότι κατά την διάρκεια του ονείρου έπαιζε ένα  γκαπα γκούπα στο background , 
μια εκνευριστική μουσική που μου ανέβαζε τους σφυγμούς (πράγμα καθόλου δύσκολο σας διαβεβαιώ).  
Ο Μορφέας εμφανίζεται συχνά και το παίζει μάγκας στέλνοντας προφητικά όνειρα και εικόνες γρίφους. Το έκανε το 2001 (το θυμάμαι έντονα) και καμιά δεκαριά φορές στη συνέχεια για λιγότερο σημαντικά γεγονότα.  
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι με επέλεξε τυχαία και απλώς σπάει πλάκα μαζί μου (ο μόνος είναι ?) ποιο θα ήταν το όφελος αν έπαιρνα το χάπι? 
Η ιστορία γράφεται από τον νικητή και όχι από χαμένους σαν κι εμένα. 
Για μενα το παρελθόν ήταν απλά γεγονότα και οχι προσωπικοί θρίαμβοι , συμβάντα σε απλή η σύνθετη παράθεση  με ταμπελάκια για ευκολη πρόσβαση τοποθετημένα με τάξη σε ενα χρονοντούλαπο. Alles in Ordnung. 
Ποιο θα ήταν το όφελος του να δεις την πραγματικότητα - το παρόν και το παρελθόν - αν δεν μπορείς να την αλλάξεις ούτε στο ελάχιστο ? 


Τέλος
Η προσφορά του Μορφέα ήταν μούφα. Το ίδιο και οι προφητείες του.
Μου έδειχνε μια παράσταση στην οποία ήταν σκηνοθέτης  και την άλλαζε κατά βούληση. Διότι αν παραδεχτούμε ότι η πραγματικότητα γύρω μου είναι ένα ολόγραμμα τότε και αυτός ως μέρος της πραγματικότητας (τουλάχιστον της δικής μου) είναι το ίδιο μούφα και ολόγραμμα όπως οτιδήποτε άλλο. 
Μην σκεφτείς αυτά που γράφω , πέσε κοιμήσου καλύτερα ή άλλαξε πλευρό αν ηδη κοιμάσαι.  

02.04.11

Το Σαββατοκυριακο του μαλάκα

Εντάξει το πιασες , τον τελευταίο καιρό κάνω πραγματικά συνειδητή προσπάθεια να ειμαι συγκαταβατικός και να κατανοώ τα πραγματικά ανθρωπινα κίνητρα στην μαλακία των αλλων. 
Παιδικά τραύματα και δημοτικό σχολείο στα 80's, δημόσιοι υπάλληλοι γύρω τους , ανικανοποίητη λίμπιντο μέσα τους , μικρά γεννητικά όργανα πάνω ή μέσα τους. 

Ας το συζητήσουμε λοιπόν με ενα φλυντζάνι καφέ στο χέρι , χωρίς κοψίδια και αλκοολ στο τραπέζι , χωρίς μπάφους και πράματα που πιάνουνε φωτιά για να εισπνέεις ηδονικά τον βρώμικο καπνό τους. 

Ξερεις κάτι ρε καραγκιόζη συνομήλικε και λίγο μικρότερε ?  Γελάω μαζί σου , γελάω με το που σε βλέπω με τα γένια των τριών ημερών και τα ξεβαμμένα τζίν να μοιάζεις σαν λίβυος αντικαθεστωτικός ,  γελάω με το smart που οδηγείς ή με το άλλο το ασημί που εχει και σιδερώστρα , γελάω με τον τρόπο που πατάς γκάζι και με τον τρόπο που μιλάς στο κινητό σου. 
Γελάω με τα chain mail που στέλνεις στους φίλους σου ** ΧΡΕΟΚΩΠΕΙΑ ΣΤΗΣ 25 ΜΑΡΤΕΙΟΥ ****, ***ΤΟ ΝΕΟ ΗΠΕΡΟΠΛΩ ΤΩΝ ΑΜΕΡΗΚΑΝΩΝ***,  ***TO STHMENO PAIXNIDI SE VAROS THS ELLADOS*** 
Γελάω με αυτό που αποκαλείς δουλειά και πιστεύω οτι αν κάτι συνέβαινε και σε απέλυαν θα επρεπε να κάνεις πάρτυ (και αυτό θα σε συνέβαινε  μονο στην περίπτωση που ο all weather ελληνας μπαμπάς δεν ειχε προλάβει να σε διορίσει μουν*ψυρα σε  ΔΕΚΟ) ..

Γελάω με τους opinion leader που σε σέρνουνε απο τη μύτη , γελάω με τα προιοντα που καταναλώνεις ,με την μουσική που ακούς , με τα κανάλια που βλέπεις , με το προφιλ και ολους τους φιλους σου στο φατσοβιβλίο , με την οικογένεια  σου ή την μοναξιά σου και την μαλακία που σε δερνει στο συνολό της για να μην πολυλογούμε. 
 (Δεν ανεφερα σκοπίμως το νησί που πάς το καλοκαίρι , τη βερμούδα που φοράς στην παραλία , το γυμναστήριο που συχνάζεις ,  τις λακούβες του δρόμου  που ειναι μπροστά απο το σπίτι σου κτλ διοτι κάποια απο αυτά ειναι εμπορικά σηματα και patents ,σαν και σένα : μαλακίες με πατέντα)

Ο σαρκαστικός  μου γέλωτας όμως περιορίζεται στο πενθήμερο Δευτέρα πρωι ως Παρασκεύη μεσημέρι. 
Διοτι το Σαββατοκύριακο , παραγωγικέ και αξύριστε καραγκιοζάκο δεν εισαι για γέλια αλλα για κλάματα.