Ενας χρόνος πρίν

Δεν εχω πολλά να γράψω , πέραν του οτι σήμερα ολοκληρώνεται ενας χρόνος απο την ημέρα που αποφάσισα να (ξανα) δημιουργήσω ενα δωρεάν blog.

Θα παραλείψω το πώς και το γιατί ξεκίνησα να μπλογκάρω μια γιαυτό και δεν υπάρχει ποτέ μια ξεκάθαρη αιτία.
Φαντάζομαι πως το ιδιο ισχυει για τους περισσότερους απο σας.

Θα θυμάμαι για πάντα πάντα τον Δεκέμβρη του 2006 ως ενα κρύο Δεκέμβρη.
Μου είχε φανεί τότε ακόμα πιο κρύος για ενα κάρο λόγους που δεν θέλω να θυμάμαι και σας διαβεβαιώ οτι δεν θυμάμαι πια.
Στήν λήθη αυτή βοήθησε το οτι τα πράγματα στη ζωή μου αλλαξαν πολλές φορές μεσα στη διάρκεια αυτού του χρόνου.

Δυστυχώς (η μάλλον ευτυχώς) οι συνθήκες και οι εσωτερικές καταστάσεις που με οδήγησαν στο να μπλογκάρω δεν υφίστανται πλέον.

Κατα συνέπεια δεν εχω άλλη διέξοδο απο το να σας αποχαιρετήσω σήμερα και να συνεχίσω σιωπηλός κάτι που άλλωστε ταιριάζει περισσότερο στον χαρακτήρα μου.

Εμείς θα τα ξαναπούμε σε μέρες πιο φωτεινές και ξένοιαστες για όλους

*Τηλεφώνημα* απο το Σύμπαν

Αφορμή για την σημερινή μουτζούρα που αρέσκομαι να αποκαλώ post ηταν μια ηλεκτρονική κουβέντα σε συνέχειες χωρίς τέλος και αρχή με το αντίθετο μου στοιχείο : το χάος.

Αν και την αδικεί η εισαγωγή μου θα επανορθώσω λέγοντας οτι οι φαινομενικά σκόρπιες αναφορές της σε κάποιο τηλεφώνημα που περιμένει απο το σύμπαν με εκαναν να σκεφτώ σοβαρά και να βάλω μεσα μου κάποια πράγματα σε τάξη.

Μου φαινόταν αδιανόητο -παρότι εργάζομαι σε εταιρεία σταθερής τηλεφωνίας- οτι κάτι τοσο χαώδες και απρόσωπο οπως το σύμπαν και ο δημιουργός του θα είχαν ανάγκη να μου πούν κάτι απο το τηλέφωνο.
Ενας ανθρωπος τοσο γραμμικός οσο ενα κομμάτι σιδηροδρομικής γραμμής στο Θεσσαλικό κάμπο χρειάστηκε κάποιες μέρες για να καταλάβει αυτο που η Crucilla σαφώς εννοεί

Υπέθεσα και αυτο υποθέτω ακόμα οτι η φράση εκφράζει την τυχαιότητα και το χαώδες στοιχείο πανω στο οποίο στηριζόμαστε :

.....Περιμένουμε ολοι το τηλέφωνημα που θα αλλάξει κάτι (το οποίο δεν δυνάμεθα να αλλάξουμε εμείς)......

Παλιότερα ισως περιμέναμε τον ιππότη στο άσπρο άλογο ή τη δεσποσύνη στο μπαλκόνι, την Θεια απο την Αμερική , το λαχείο....

Αυτοι που όντως δεν αρεσκόμεθα στην πραγματικότητα που ζούμε θα περιμένουμε αιώνια το τηλεφώνημα που θα προσφέρει την διαφορά ή την ιδεατή ευτυχία της αλλαγής.

Ισως πάλι ολοι μέσα μας να κρύβουμε την δυναμη που χρειάζεται ωστε να αλλάξουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει και κάποιοι το καταφέρνουν αλλάζωντας πρώτα τον εαυτό τους ...
Ισως αυτοί που τα κατάφεραν να χρησιμοποιούν mind control η κόλπα που έμαθαν σε κάποια ανατολική φιλοσοφία , ισως απλώς εχουν τεράστια δύναμη θέλησης και εμεις οι υπόλοιποι πολύ μικρή ...........

Το μυστικό όμως δεν είναι να δεχτείς το τυχαίο τηλεφώνημα απο το σύμπαν , ούτε να καταναλώσεις ενα γραμμάριο ιδρώτα αλλάζοντας αυτό που δεν σου αρέσει.

Το μυστικό είναι να πείσεις την πραγματικότητα να αλλάξει απο μόνη της και αν ήξερα πως διάολο γίνεται αυτό δεν θα εγραφα τούτο το κατεστραμένο και χωρίς καμια τάξη (και χωρίς καν bullets ) post.

Το προκατακλυσμιαίο ερώτημα

Και τωρα σας ερωτώ :

Οταν ο απoηχος της πολύβουης καθημερινότητας εχει για τα καλά καταλαγιάσει και εσείς ειστε ενα βήμα προ της κατακλύσεως (κοινώς λίγο πρίν ξεραθείτε).... ποιό είναι το βασικό ερώτημα που τριγυρνάει στο μυαλουδάκι σας και σας βασανίζει?

Και δεν αναφέρομαι σε ερωτήματα ωσαν τα παρακάτω:

Ποιός(α) είμαι και που πάω ?

Ποιό ειναι το νόημα της ζωής ?

Πόσο κάνει το Audi Avant A6 ?

Το στειλα το ρημάδι το φαξ στον άλλονα το μαλάκα, πριν φυγω απο το γραφείον?

Αναφέρομαι στα πιο ψαγμένα και focused στον εαυτό σας ερωτήματα , απο αυτά που αγγίζουν το inner self , την ζωή , το μέλλον και εσάς ως άτομο κτλ
Καταρχήν κάνετε τετοιας φύσεως ερωτήματα στον εαυτό σας ή είμαι off topic?
Δεν γνωρίζω για σας φίλτατες και φίλτατοι , αλλα προσωπικά , ενα μόνον ερώτημα με βασανίζει τελευταίως .............

Η Νυχτερινή Αθήνα - το αουτσάιντερ

(ΞΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΟΡΙΚΑ)

GARDEN LIVE , η αλλιώς ο Ζωντανός κήπος

(it's alive........)

Το αουτσάιντερ της νυχτερινής ζωής Τερης Ιερεμίας

(εδω με την αναθεωρημένη σημαία του Αγιου Μαυρίκιου στον ώμο και το φενγκ σουι φριέντλυ πουκάμισο στην απολαυστική πλαγιομετωπική φωτό που κοσμεί την Κηφισίας)

Dancing Restaurant , διοτι αμα δεν χωρέψεις πως θα χωνέψεις αυτά που σαβούρωσες ?

[Στο επόμενο - Zaxarias Tsichlas : "Εισαι στην ζωή μου γούρι , στον καύσωνα παγούρι"]

Η δυναμική της Απάθειας

"Eιμαι σίγουρος οτι το τέλος του κόσμου θα έρθει κάποια Δευτέρα πρωί
Θα εχει προηγηθεί ενα βαρετό και απαθές Σαβατοκύριακο σαν αυτο που διανύω ...
Ισως να εχω άδεια εκείνη την ημέρα , ισως να μην έχω ξεκινήσει ακόμα για την δουλειά....Θα ήθελα πολύ όμως να είναι Δευτέρα πρωί και να βλέπω Αυτιά η Παπαδάκη στην τηλεόραση οταν θα συμβεί,παρέα με ενα διπλό εσπρέσσο και εναν βαρύ τομπάκο.
Θα δώσει μια τελικότητα στην οποιαδήποτε καταστροφή .... "

Τετοιες κουλές σκέψεις έκανα καθως περπάταγα στη παραλία ντυμένος με το μικροαστικό Κυριακάτικο τυπικό (φόρμα και παπουτσάκι Nike) κουβαλώντας τον Κυριακάτικο μικροαστικό εξοπλισμό (εφημερίς με 35 ενθετα παραμάσχαλα)....

Αγνόησα τους συνολικά 7 πάκηδες που πλησίασαν για να μου πουλήσουν ρολόγια και φορτιστές κινητών και κατευθηνθηκα straight προς την παραλιακή καφετέρια που ήδη έσφυζε απο κόσμο (κόσμο μιας κάποιας ηλικίας διοτι ως γνωστόν οι γερονταίοι ξυπνούν Κυριακή πρωί).

Απιθωσα κλειδιά και κινητά στο τραπέζι και παρήγγειλα ενα διπλό βαρύ γλυκό.

Η Κυριακάτικη ψυχολογία μου αποτελείται απο αρκετούς τόνους απάθειας και βαρεμάρας σε συσκευασία αγνωστικισμού με συνολικό βάρος πλήρους σαρανταριού κονταίνερ.

Ολα γυρω μου ηταν κουρασμένα και γέρικα , οι άνθρωποι και οι σκέψεις τους , ο ήλιος , η μουσική που ακουγόταν....

Ισως τελικά δεν ήμουν καθόλου παραφωνία σε αυτο το σκηνικό....

Ούτε εγώ , ούτε η βαρεμάρα μου ...

Σε εποχές βαρεμάρας και ελάχιστου ενδιαφέροντος , σε εποχές nothing intriguing enough , το λιγότερο ενδιαφέρον απο όλα αυτά τα αδιάφορα που σε περιτριγυρίζουν προσελκύει και μερικές φορές μονοπωλεί το ενδιαφέρον σου.

Και τοτε έχουμε αδικαιολόγητα συναισθήματα που αν και φαίνονται δυνατά και αληθινά στην πραγματικότητα είναι ενας τροπος καταπολέμησης της βαρεμάρας.

Αυτο πρέπει να είναι και η πιο συνομοσιολογική θεώρηση του συναισθήματος γνωστού και ως καψούρα που εχει γραφτεί ποτέ (στο παρόν μπλόγκ τουλάχιστον)

Αλλα να σου πώ....

Θα προτιμούσα μια δυνατή καψούρα απο αυτή την βαρεμάρα ...

Ας ειναι και στημένη ρε αδερφέ ................

Ad hominem

Περπατούσα με το κεφάλι σκυφτό νοιώθοντας τις πρωτες ψιχάλες πάνω μου.
Κάποιοι με κοίταζαν περίεργα γιατι τα γυαλιά ηλίου δεν ταιριάζουν σε βροχερές μέρες.. εγω πάλι δεν τα φοράω οταν κανει καλό καιρό γιατι τις καλές μέρες θελω να βλέπω.

Περπατούσα μεσα στο πλήθος με τις κεραίες κατεβασμένες διασχίζοντας σκόρπιες και αδιαφορες σκέψεις των γύρω μου..

Ενα απο τα πράγματα που δεν μας εμαθαν στο σχολείο ειναι οτι οι σκεψεις μας επηρεάζονται απο τις σκέψεις των γύρω μας οπως η βελόνα της πυξίδας απο τον μαγνήτη και ενα απο τα πράγματα που μας εμαθαν αλλα κανεις δεν το θυμάται ειναι οτι η πραγματική εικόνα που βλέπουν τα μάτια μας ειναι αντεστραμμένη ασπρόμαυρη και με ελάχιστο focus.
Τις λεπτομερειες πάντα τις προσθέτει ο εγκέφαλος...

Μια λεπτομέρεια ηταν οτι ειχα ελαφρως αργήσει στο ραντεβού μου αν και ο χωροχρόνος ειναι τοσο ευπλαστος που καταφερνω να ζω πάντα το μέλον μεσα στο παρελθόν η πιο σωστά το παρελθόν μεσω του μέλοντος.

Θυμόμουν οτι ειχα ξαναπεράσει το δρόμο αλλες μέρες πιο φωτεινές αλλα δεν τις αναπολούσα γιατι μπορω να γυρίσω και να τις ξαναζήσω απο την αρχή...
Θα εκανα ακριβώς τα ιδια πράγματα γιατι συνηθως μου συμβαίνουν πράγματα αναμενόμενα στα οποία εγω αντιδρώ με τον αναμενομενο τρόπο.
Δεν γουστάρω τις επαναλήψεις ομως .

Ο γενικός κανόνας ειναι οτι οσα συμβαίνουν ειναι κατα πλειοψηφία αναμενόμενο να συμβούν. Υπάρχουν και τα απροσδοκητα γεγονότα αλλα αυτα ειναι λίγα.
Γιαυτο οι ανθρωποι προγραμματιζουν..

Διαφορετικά δεν θα υπήρχαν ουτε πλάνα ουτε budget

Το "budget" ειναι μια λέξη που ηχεί περίεργα τις βροχερές Κυριακές

θυμηθηκα τον πωλητη ενος βιβλιοπωλείου που ειχα συναντησει πριν απο χρόνια.
Μου ειχε δωσει εναν μικρό κρυσταλλο ...."νομιζω οτι θα σου χρειαστεί" .....

Εβγαλα το ιδιο μικρό κρυσταλλάκι απο την τσεπη μου και το αφησα να μαζεψει λιγο απο το ελάχιστο φως που υπήρχε στην ατμόσφαιρα.

Η βροχη ειχε σταματησει και εγω ειχα φτάσει εκει που ήθελα....

Τελικά δεν κατάφερα να μη σκέφτομαι οταν περπατάω.

Ούτε σήμερα.

Quo vadis

Φιλτάτη ,

Θα σου εξηγήσω το μυστηριο με τις αναπάντητες κλήσεις , μέσω του post που ακολουθεί :

Ειχαμε μαζευτεί που λές για φαγητό κάπου στο Ψυχικό και η βραδιά κύλαγε απο πολυ ήρεμα εως εντελώς υποτονικά.
Αναμενόμενο θα πείς , μια και ξερεις οτι συμμετείχα σε προγραμματισμένο reunion συμαθητών που σε λίγο αγγιζαν την τεταρτη δεκαετία της ζωής τους.
Είχαμε μαζευτεί ολοι εκεί κατευθείαν απο τις δουλειές μας , με την κούραση το άγχος και το μπούχτισμα της καθημερινότητας να κρύβονται επιμελώς κάτω απο τις κινήσεις και τα λόγια μας.
Τα πάντα φαίνονταν να κινόνται σε slow motion σαν τις ζωές μας...

Ο Θανάσης , τωρα Οικονομικός διευθυντης σε ανερχόμενη εμπορική εταιρεία με μπριζοδιακόπτες που μένει ακόμα με την μάνα του και εχει χοντρύνει τοσο ωστε χρειάζεται δυο καθρέφτες για να δει το front view της φάτσας του , ο Μανωλάκης ο αποθηκάριος στην εταιρεία με τις μουστάρδες και τα κέτσαπ -προσφάτως διαζευγμένος και γκριζομάλης , ο Δημήτρακης πωλητής εξωτερικού με την βαλίτσα στο χέρι που μολις χθες ηταν στην Τουρκία , Ο Γιώργος ο "πλατφόρμας " -Τραπεζικός που φεύγει πάντα απο το υποκατάστημα με σπασμένα νεύρα ...................
Οπως καταλαβαίνεις ΟΛΟΙ ειχαμε ΑΡΚΕΤΑ κοινά (πέραν της ηλικίας μας) , τα οποία και δεν θα απαριθμήσω.

Και που λές φιλτάτη...καθως καθόμουν και βαριόμουν ασυστόλως το βλέμμα μου έπεσε στο τζάμι και έμεινα να παρατηρώ σαν υπνωτισμένος την περίεργη αντανάκλαση της παρέας μου ...

Το θέαμα θυμιζε ΤΟΣΟ εντονα σκηνή της ταινίας " Τα γεροντοπαλλίκαρα " με τον εαυτό μου στο ρόλο του Κωσταντάρα (καθότι επιβλητικός και άρχων) που εμεινα με το πηρούνι στον αέρα και τα μάτια σε brainstorm mode για αρκετά λεπτά.
Ωστε ετσι καταντήσαμε σκέφτηκα..... Μια παρέα απο βολεμένους -μικροαστούς -εργένηδες- μεσήλικες , με ποιότητα σκέψεων και προβληματισμών αμετάβλητη εδω και μιά δεκαετία τουλάχιστον.

Καταλήξαμε ενα μάτσο χοντροκομένοι ανέραστοι σαραντάρηδες με ψυχολογία δεκαεξάχρονου που βαριέται να πάει φροντιστήριο αλλα τελικά θα πάει.
Η εσωτερική επανάσταση ας περιμένει για το άλλο τρίμηνο ....

Καταλήξαμε σαν τις γεροντοκόρες (δεν ειναι σπόντα αυτο φιλτάτη) που βλέπουν την ζωή μεσα απο τις σαπουνόπερες μια και για μας το ρίσκο , η πιθανη ζημιά , το συναίσθημα , ο πόνος είναι πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε και τελικά αποφεύγουμε να ζούμε ....

Καταλήξαμε να ζουμε μια ζωή με αντικειμενικά εμπόδια , απο αυτά τα εμπόδια που δημιουργούμε μόνοι μας και τα οποία χρησιμοποιούμε ως δεκανίκια της αναποφασιστικότητας με την οποία ανδρωθήκαμε.

Τα "Ισως" τα "γιατί" τα "πρέπει" και τα "δεν μπορώ" , γνωστά και ως συμβιβασμοί εχουν υποκαταστήσει μεσα μας κάθε ιχνος της εξυπνάδας και συναισθηματικής νοημοσύνης που κάποτε ισως μας διέκρινε.

Ζουν οι συμβιβασμοί αντι για μας .....

Κατέβασα το πηρούνι και ολοι θαρρείς περίμεναν να μιλήσω.
Δεν είπα τίποτα όμως.

"Δεν μπορεί θα ....υπάρχουν και Χειρότερα" , σκέφτηκα και αποφόρτισα στιγμιαία μόνο την κατάσταση μέσα μου. Τα οποία χειρότερα μάλλον ειναι μπροστά μου / μας και τα προσεγγίζουμε με βήμα αργό και διστακτικό σαν τους χαρακτήρες μας.

Στο γυρισμό ολοι φυγανε με ενα χαζοχαμογελο για το σπίτι πλην του Θανασάκη που θα πέρναγε πρώτα απο το Φαρο να πάρει παστούλες της μαμάς ..

Το σοκ που ονομάζεται mid life crisis πρέπει να με βρήκε με τα κλειδιά στο χέρι. ενω ειχε αρχίσει να ψιχαλίζει.
Αρχιζα να περπατάω και σε λίγο βρέθηκα στη Μεσογείων , εκει προσπάθησα να σε πάρω τηλέφωνο αλλα ηταν αργά και το είχες κλειστό.

Δεν περίμενα να ακούσω κατι καλύτερο απο τις γνωστες σου και ανεφάρμοστες σε μικροαστικά όντα σαν και μένα συμβουλές, οπότε καλύτερα που δεν το σήκωσες .

"Γυναικειες Παραξενιές"

Μια κακη συνηθεια που ειχα ως νεος blogger ηταν καθε Δευτέρα να ανεβάζω post για το πως πέρασα το Σαβατοκύριακο.
Φρίκη !
Ειχα φτιαξει μάλιστα και κατηγορία post υπο τον φοβερά βλακώδες τίτλο Weekend Report
Τωρα που το ξανασκέφτομαι , πρέπει να λειτούργησε κάποιο κατάλοιπο της παιδικης ηλικίας και συγκεκριμένα των ηλίθιων σχολικών εκθέσεων με θέματα όπως :
1. Πόσο μου αρέσει η Κυριακή (Α' δημοτικού)
2. Πως πέρασα τις απόκριες (Γ'δημοτικού)
3. Τα αγαθά της αποταμίευσης και το καλό παράδειγμα των μυρμηγκιών (ΣΤ δημοτικού)

Δεν υπήρχε η TELLAS τότε αρα ο δάσκαλος εννοούσε τα φυσιολογικά μυρμήγκια

Τελος πάντων πάρτε σε επανάληψη το πιο αντιπροσωπευτικό της συγκεκριμένης κατηγορίας μιας και βαρυνομαι να συγγράψω νέο κείμενο

Τιτλος post : Γυναικείες Παραξενιές (6/2/2007)

--------------------------------------------------------------

Disclaimer :
Ξερω οτι με διαβάζουν μόνο γυναίκες , δεν είμαι βλάκας και δεν χρειάζεται να μου το υπενθυμίσετε.
Κοιτάζω τα blogg stats και τον "τράκερα" και αισθάνομαι σαν αρθρογράφος της Σούπερ Κατερίνας και του Pink αντε του Cosmo στην καλύτερη.
Διαβάζουν οι στάνταρ μπλογκο-φιλες (ΜπλογκοΠιετάκι, Γεωργίες, Περσεφόνη) και κατι περιστασιακές τις οποίες διαβάζω και εγώ, μπαίνουν οι *εταιρικοί μου πελάτες* που κατα σύμπτωση είναι όλες γυναίκες ( δυο τρείς απο Χαλκοροελβάλ, κανα δυο απο Πετζετάκηδες και Πλαστικά Θράκης , μια απο Α.Β.Β.ασιλόπουλο και κανα δυο απο Παπαστράτο), μπαίνουν και κάτι ξώφαλτσες απο το γκούγκλη και καταλαβαίνω οτι είναι γυναίκες διοτι βλέπω τι ψάχνανε στον γκούγκλη και κατέληξαν εδώ.
"Zάντες για ματίζ" : 70 αναζητήσεις

"ψηλές γυναίκες - κοντοί άντρες" : 64 αναζητήσεις

"τακούνια" : 55 αναζητήσεις

"Λάθος γυναίκα είναι η πρώην του" : 25 αναζητήσεις
-------------------------------------------------------

Πολλές γυναίκες εχουν μια ιδιάζουσα αντίληψη της πραγματικότητας,των καιρικών φαινομένων και του χωροχρόνου εν γένει.
Να προσθέσω οτι ΚΑΠΟΙΕΣ ενίοτε διακρίνονται και απο ένα εκπληκτικό timing εναρμονισμένο "πλήρως" με την συμπαντική αρμονία και τάξη.

Γυναικείες παραξενιές : ΦΡΙΝΤΑ - Το Case study
Υπότιτλος : Πως καταστρέφεις ένα (παγωμένο) Σου-Κού αρχικά προορισμένο για ξεκούραση.

Σαββατο βράδυ και μόλις είχα γυρίσει σπίτι κουρασμένος μετά απο καφέ και εντονο κοινωνικό προβληματισμό.
Ηταν μεσάνυχτα , κρύωνα και δεν γούσταρα να ξαναβγώ. Δυστυχώς τα σχέδια της μοίρας μου ήταν - για άλλη μία φορά διαφορετικά...
Το κινητό χτύπησε με εκείνο το ringtone που θυμίζει ινδικό έθνικ και το οποίο εχω αντιστοιχίσει στο κόντακτ της φιλτάτης.
Ινδικό έθνικ διότι ο ήχος αυτός σημαίνει τη έναρξη χρονικού διαστήματος ψυχεδέλειας - ευτυχώς συνήθως μικρής διάρκειας.

- Θιοντορ θα πάω για φαγητό μόνη μου σαν τον κούκοοοο ?

Ερώτηση 1 : Σε έπειασε πείνα μετά τις μια το βράδυ κατα τύχη η σου συμβαίνει κάθε Σαββατόβραδο ?
[Ασαφής απάντηση με παράπονο Μα πεινάω]

Ερώτηση 2: Απο Γλυφαδο-Βούλες που μένουμε πρέπει να πάμε υποχρεωτικά Κεφαλάρι ?
[Ασαφής απάντηση Ξενέρωτεεε]

Επαναλαμβάνω οτι κρύωνα , ήμουν κουρασμένος , δεν πεινούσα και σαν να είχα και ένα μικρό ψιλοπονοκέφαλο.
Τελικά όπως είχε πεί και ο Αριστοτέλης - μην ψαχνεις να βρεις τι θα γίνει στο μέλλον στα μέντιουμ - κοίτα τι γίνεται συνήθως

Συνήθης Κατάληξη
Τελικά καί πήγα καί κρύωνα καί χασμουριόμουνα τρώγοντας .
Πως να το κάνουμε άλλο να ξενυχτάς σε κάνα μπάρ και άλλο να χλαπακιάζεις μεταμεσονυκτίως μαζί με το Γερμανόφωνο διπλωματικό πληθυσμό.
(Ποιοι εχουν τέτοια χούγια ΟΕΟ ? - Οι Γερμανοι , και γώ τώρα το μαθα)


Κυριακή πρωί και γούσταρα οσο τίποτε άλλο να κοιμηθώ.
Ακουγα τον γνωστό ινδικό σκοπό μέσα απο τα βάθη της κατάστασης Θ που βρισκόμουν ΚΑΙ Ναί
ήταν η φιλτάτη κατα τις 8.00 ΠΜ.
Μιλάμε για την Κυριακή με το- υπερβολικό- ψύχος!

- Θιοντορ θα πάμε για καφέ Πάρνηθααα?

Ερώτηση 1 : Ξέρεις οτι χιονίζει , νομίζεις οτι το χιόνι θα δει την αμαξάρα ΣΟΥ και θα ψαρώσει ή νομίζεις οτι έχω όρεξη να μπαζοβγάζω αλυσίδες ?
[Ασαφής απάντηση με παράπονο Μα έχει ωραία Θέα απο εκεί ΔΗΛΑΔΗ δεν ξερεις να βάζεις αλυσίδες?]

Ερώτηση 2: Μα κάνει κρύο ρε Φρίντα......
[Ασαφής απάντηση Ξενέρωτεεε... σιγα το κρύο και τα χιόνια , ουτε αλυσίδες χρειάζεται το Lexus μου ]

Συνήθης Κατάληξη
Καί αλυσίδες βαλαμε καί στο χιόνι γλύστραγα καί κρυο έκανε και παρεπιπτόντως ήπιαμε καφέ.

Θα επανέλθω δριμύτερος με συνέχεια του μαρτυρικού Σου κού διότι χτυπά το Ινδικό ρινγκτόουν.....................................

ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΤΟΝ TRACKER ..........

ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ IP ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ

Γεια σας,
Δεν σκοπεύω να ανεβάσω post προ της 1ης Νοεμβρη τρέχοντος , αλλα καθοτι περίεργος θα ηθελα να ρωτησω αν καποιοι απο σας με βλεπουν απο Αγγλία (και ποιοι).

Παρακαλω απαντηστε μεσω κομμεντ χιαρ μπιλόου.............

Ist Es Wichtig?

Sag mir - ist - es - wichtig?
So richtig - wichtig- ist- es- nicht!
Manchmal bin ich gluecklicher- als ich.
Ja-als-[ich].

3D Αυτοκριτική

Ειναι Κυριακή ξημερώματα , εχω μόλις επιστρέψει σπίτι και νοιώθω περίφημα πραγμα που σημαίνει οτι δεν εχω πιεί οσο όφειλα - το διορθώνω πάραυτα.
Βυθισμένος στην αναπαυτική πολυθρόνα που εχω περιγράψει σε προηγούμενο post , ανάβω το πούρο αποφάσεων και με καθαρό πλέον μυαλό διαπιστώνω οτι το κύμα των σκέψεων που με ταλαιπωρεί τον εγκέφαλο μου τα ξημερώματα τούτης της Κυριακής δεν εχει ποιοτικά μεταβληθεί απο το κυμα σκέψεων που με ταλαιπωρεί κάθε ξημέρωμα Κυριακής εδω και 40+ Σαβατοκύριακα.

Η πραγματικότητα που με περιβάλλει θυμίζει τρισδιάστατο παιχνίδι φορτωμένο με bugs , πιξελιασμένα textures , κακοσχεδιασμένες αποστολές και αόρατους εχθρούς.
Ο παίκτης του παιχνιδιού δεν είμαι εγώ μια και δεν μπορω να πατήσω esc
Μοιαζω περισότερο με χαρακτήρα A.I με το skill στο μηδέν.

Αλλα πάλι μπορεί να είμαι εγώ ο παίκτης και το συναίσθημα του κομπάρσου να ειναι φτηνές δικαιολογίες για το οτι δεν εχω κατορθωσει να αλλάξω αυτα που πρέπει να αλλάξω.

Δεν φοβάμαι τα λάθη πιά.

Θα τα βρω και θα τα διορθώσω όλα.

Ισως μου πάρει λίγο καιρό πάλι αλλα θα τα βρώ...

Κρατηστε με στα feeds και τα ξαναλέμε σε λίγο καιρό ....


Μόλις πάτε σπίτι πατήστε το play στο podcast που εχω δεξιά βάλτε το Evidence αρκετά δυνατά , πιείτε κάτι με ανθρακικό και υψηλά οκτάνια ανάψτε εναν φαίν τομπάκο και κλείστε τα μάτια για λίγο.
Θα συναντηθούμε κάπου στην νοόσφαιρα...

Μια δεκαετία βλακείες

Σημερα γιορτάζω -μεταξυ άλλων- τα 10 έτη απο την ημέρα που έστειλα το πρωτο μου e-mail.

Πρέπει να ηταν ενα καθαρά επαγγελματικό mail αλλά δεν θυμάμαι περισσότερες λεπτομέρειες παρα μόνον την ημερομηνία αποστολής η οποία και εισήλθε αυτοδικαίως στα bookmark του χωροχρόνου μου.........
Οπως ολες οι πρωτες φορές (sic!)

Για την ακρίβεια η 9η Οκτωβρη του 1997 , ηταν η πρώτη μου μερα στην πρώτη μου(σταθερή) δουλειά.

Θεωρησα εκείνη την ημέρα -ο βλάξ- οτι το να μάθω να πατάω μερικά κουμπιά και να προσθέτω ενα attachment σε ενα άδειο παραθυράκι του Ms Exchange θα με έφερε στον κολωφόνα (πως γραφεται αυτο ρε γμτ) των κομπιουτερικών μου γνωσεων και ενα βημα πιο κοντά στα στελέχη με τις καρω γραβάτες (μην ξεχνάτε οτι ηταν και ναιντις ακόμα)

Μανα εγινα μανατζέρης

Εκτοτε το e-mail ως κατάρα στοιχειώνει την καθημερινή μου ζωή.
Το ιδιο και η εκάστοτε δουλειά.

Εχω μετανοιωσει αρκετές φορές για e-mails που εστειλα , για e-mails που διάβασα και για αρκετά άλλα που εφυγαν αδιάβαστα.
Φυσικά δεν αναφερομαι στα επαγγελματικά e-mails......

Περαν των e-mail , αναλογιζομαι πόσα πράγματα εχουν αλλάξει στην προσωπική μου ζωή κατα την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας...

(Και λεω επίσης να αφησω αυτο το post ψιλο ημιτελές αφενός για να πουλήσω μούρη και μυστήριον και αφετέρου για να προλάβω να τελειώσω κάποτε και 'να ρημάδι e-mail που ξεκινησα να γράφω πρό ωρας)

550

Σκοπευα να γραψω ενα πόστ για το 666 αλλα θα προσγειώσω μικροαστικά την συνομωσιολογική φυση του μπλόγκ τούτου και θα περιοριστω σε εναν αλλο τριψηφιο νούμερο.

550 - Το ψυχεδελικό λεωφορείο που ενώνει Βορρά με Νότο......
(και τούμπαλιν οταν ανεβαίνεις)

Σημειολογικά το νουμερο αυτό πρέπει να συμβολίζει την διπλή μούτζα (εκ το 5-5) που σκάει καθε πρωί στα μούτρα μου με την ελευση του (παρτα μαλ*κα , μπες μέσα τωρα και τραβα στη μυρμηγκοφωλιά).

Περιέχει δε -όπως ολα τα λεωφορεία- επιβάτες..............Αλλα TI επιβάτες :

Η Φιλιπινέζα σωσίας της Ιμέλντα Μάρκος
Πρόκειται για την υπηρέτρια που δουλεύει στο πατρικό της φιλτάτης ή σε ενα πιο νορμάλ σπίτι . Ντυμένη με την τελευταία λεξη της μόδας της οδού Πειραιώς και Αστυπάλαιας γωνίας διακρίνεται για το στιλπνό κατάμαυρο μαλί και την φάτσα που την κάνει να μην ξεχωρίζει με την παρακαθημενη της Φιλιπινέζα ακόμα και αν εχουν διαφορά 50+ ετών. Στις Φιλιπινέζικες φυλλάδες που διαβάζει ολες οι απεικονιζόμενες εχουν την ιδια μούρη επίσης.

Ο Φιλιπινέζος κηπουρός
Συνήθως φοράει ακριβά παπούτσια και βερμούδα ή φθαρμένο κουστούμι και σαγιονάρες. Ευτυχως δεν κουβαλάει κλαδευτήρια πάνω του αν και αυτό θα ήταν μια καλή λύση στο να προσθέτει βάρος στην ταλαιπωρημένη υπαρξη του διότι καθως περιμένει στην στάση συνήθως κρατιεται απο το κουβούκλιο για να μην τον πάρει ο άνεμος

Η γκομενίτσα -στέλεχος- που πάει Μαρούσι
Απαντάται σε ηλικίες 26-40 , και εμφάνιση super
Το αδιάφορο και συνήθως μπλαζέ υφος συνοδεύεται με ακρόαση ασμάτων της Τάμτας απο το ακουστικό που ξεκινά απο το αυτί και καταλήγει στο Sony Ericsson.
Μια επικίνδυνη παραλαγή του φαινομένου κυκλοφορεί με λαπτοπ στο πισω-πίσω κάθισμα.
(Λοιπόν , μπες στο μπλόγκ μου οπως είσαι )

O Γραβατωμένος 26αρης που επιβιβάζεται στο Φάρο Ψυχικού
Πιθανον να επιδιώκει καριέρα στελέχους αλλα θα τον συμβούλευα να κάτσει στο Φαρο και να γίνει φαροφύλακας.

θα σε πάρω θα σε πάρω , να σε πάω στο Φάρο
Να αγναντεύεις τα καίκια και γω να κολλάω μπρίκια

Το δ(υ)στοιχο του αφιερώνεται με αυτόγραφο του Alles in Ordnung.
Θα φας καλά ΝΕΟΥΣ

O μπαρμπα Χαράλαμπος που μπηκε καταλάθως γιατι μπερδεψε το 550 με το 055
Αντι για την Ιχθυόσκαλα θα καταλήξει στο μέγαρο Βωβού αλλα ετσι είναι η ζωή μπάρμπα.Αλλους τους ρίχνει στις χλιδές και αλλους στις τσιπούρες.

O Ψυχεδέλειας νεαρός που μοιάζει με τον μπασιστα των Anthrax
(νο κόμεντς)

O Νυσταγμένος ταμίας της Eurobank που κατεβαίνει Κηφισίας και Ευμόλπου
Αν το καλοσκεφτείς προκειται για βαρυποινίτη ή για καταδικασμένο ανθρωπο σαν τον περιπλενωμενο Ιουδαίο, μια και δεν ειναι στέλεχος αλλα αναγκάζεται να φοράει γραβάτα και ασπρο πουκάμισο μεσα στο 550

Αυτά.

Θα μπω και αύριο να κάνω μια εκτενή παρατήρηση των επιβατών του εν λόγω λεωφορείου και θα γράψω ενα συμπλήρωμα μες το ΣΚ.

Θα γινω σήριαλ (παιζει και σηριαλ κιλλερ)

Τις προάλλες κοίταζα ενα τηλεοπτικό περιοδικό απο τα πολλά που αγοράζει η μάνα μου.
Συγκεκριμένα παρατήρησα οτι σε μια απο τις στήλες εχει μαζεμένα ολα τα καθημερινής προβολής σήριαλ και δίνει την περίληψη επεισοδίου της καθε μέρας.

Εντελώς κουλό ανάγνωσμα αν δεν έχεις παρακολουθήσει ποτέ το σήριαλ :

" Ο Χουάν παρακολουθεί τον αδερφό του και ανακαλύπτει τον παράνομο δεσμό του με την Λουτσία. Εν τω μεταξύ ο πάστορας Ερνέστο διοργανώνει έρανο για την Εκκλησία του Σαν Φερνάντο .. κτλ "

Η μανα μου -εχοντας πλέον μάθει την εξέλιξη του σήριαλ , αφου εχει διαβάσει το περιοδικό- παρακολουθεί από μια εντελώς διαφορετική και φιλοσοφημένη κριτική οπτική γωνία , όπως ακριβώς θα παρακολουθούσε ο Spielberg μια ελληνική βιντεοταινία των 80's.

...."πως το δειχνουν έτσι , μα σκηνοθέτης είναι αυτός, τωρα θα τραβηξει όπλο ο Μανουέλ φυλάξου βλάκα "

Σκέφτομαι λοιπόν τι καλά που θα ήταν να είχαμε εναν τετοιο οδηγό στον οποίο να μπορούσαμε να διαβάσουμε απο πρίν τα κυριότερα γεγονότα της ζωής μας για την εβδομάδα που έρχεται.

Στην περιπτωση μου -πιστεύω- ο οδηγός θα ήταν κάπως έτσι:

Δευτέρα :
Η πολεοδομία ζητά αλλες 52 βεβαιώσεις απο τον τυπικό Γερμανό ο οποίος αγχώνεται και ενω φτάνει στη δουλειά του στο Μαρούσι μία ωρα πριν την ώρα προσέλευσης τελικά παρκάρει στην Αγία Παρασκεύη και φτάνει στο γραφείο πάντα καθυστερημένος και εχοντας πληρώσει ταξί.
Στο μπλόγκ του μπαίνει πάλι η συνάδελφος απο το δίπλα γραφείο ψάχνοντας για 100 φορά "στοκατζίδικα στα Νότια Προάστεια" ενω την ιδια στιγμή ο μπάρμπας του ο Γιώργος βάζει το Χιουντάι αξεντ για σέρβις. Το βράδι κοιμάται και ονειρευεται τον Βενιζέλο να προσπαθεί να του πουλήσει ασύρματα ρούτερ ανεξ μπί με εθερνετ

Τρίτη
Ο Γερμανός ανεβαίνει στο Μαρούσι με το 550 κρεμασμένος απο τις χειρολαβές σαν το Ρουβά εν ώρα συναυλίας , αφού εχει δανείσει το αμάξι του στον μπαρμπα Γιώργη. Το απόγευμα σπίτι τρώει νερουλές φακές που περισσεψαν απο την Κυριακή ενω σκέφτεται να γράψει πόστ με θέμα την περιεργη ιστορία ενος θρησκόληπτου παπά που γυρνά πισω στο χρονο πριν την γεννηση του Χριστού και προσυλητίζει τους αρχαίους στην μελοντική θρησκεία .
Ενω προσπαθεί να γράψει το ποστ τον παίρνει ο ύπνος στην πολυθρόνα του γραφείου του και ξυπνά απο το ξυπνητήρι στις 7. Στον υπνο εχει δει τον Σαουίρις ντυμενο καουμπόυ.

Τετάρτη
Παρκάρει στην Νέα Ιωνία και παίρνει ταξί για την δουλειά. Φτάνει καθυστερημένος αλλα πρώτος στο γραφείο μια και ολοι πιανουν δουλειά μετα τις 12 (να σπάσει λιγο η κίνηση) Ασχολείται με μαλακίες μεχρι αργά το απόγευμα οπόταν και γυρνάει σπίτι οπου τρώει τσιπούρες πλακί και του κάθεται ενα κόκαλο στο λαιμό (η εκδίκηση της Τσιπούρας)
Στον υπνο του βλέπει τον Φιντελ Κάστρο να τον μουτζώνει . Τον ξυπναει το γατί που εχει ανεβει στα παντζούρια κατα τις 5 το πρωί. Ο μπαρμπα Γιωργης ξαναπαιρνει το αμάξι του γιατι εβαλε το αξεντ για σερβις έτσι ...

Πεμπτη
....παει στην δουλειά με ταξί. Μετα την δουλειά ο Γερμανός πάει για καφέ με την φιλτάτη στο Κεφαλάρι οπου τρωει ενα ντεζα βού διοτι καφες Κεφαλλάρι και φιλτάτη σημαίνουν εναρξη της χειμερινής περιόδου ψυχεδέλειας (βοηθειά μας)
Η μέρα τελείωσε και στον υπνο του βλέπει οτι βρίσκεται σε διακοπές στον Αη Στράτη με τον Μίμη Ανδρουλάκη, οπου μιλάνε για σιτες αλουμινίου και ασυρματα ρούτερ.

Παρασκεύη
Πάει στη δουλειά με το Χιουντάι Αξεντ . Ασχολείται με μαλακίες μεχρι το απόγευμα που γυρνά σπίτι . Ντυνεται , στολίζεται και πάει για μπυρόνια με λοιπούς μπλόγκερς στην καθιερωμένη μπλογκοποσία της Παρασκεύης.
Γυρνάει σπίτι με πονοκέφαλο και στον υπνο του βλέπει οτι οδηγούσε το Χιουντάι αξεντ με συνοδηγό το Σαουίρις.


Και τωρα πειτε μου τι τηλεθεαση θα χτυπαγα με σήριαλ ΤΕΤΟΙΑΣ ΠΛΟΚΗΣ

Ανεμος

Το γκρίζο του ουρανού και ο ηχος του δυνατού ανέμου αποσπούσαν την προσοχή και το βλέμμα του απο την οθόνη του υπολογιστή. Εμεινε σαν υπνωτισμένος να κοιτά τις κορυφες των δεντρων να λυγίζουν και τα χρυσαφί φυλλα που των δεντρων να πετούν.
Η βοή του αέρα θαρρείς και παραμορφωνόταν μεσα στο κεφάλι του και γινόταν στριγκλιά η καλύτερα ουρλιαχτό που ερχεται απο κάπου μακριά.

Τιναζόταν σαν να τον χτύπαγε ρεύμα οταν ακουγε αυτό το ουρλιαχτό μεσα απο το κεφάλι του, εσφιγγε την Beretta στο χέρι και περίμενοντας να ρθει το κακό που συνοδεύει κάθε ουρλιαχτό ................






[ Υγ Το ψυχεδελικο ποστ που ανακοινωσα αναβαλεται]

Λαθη στρατηγικής

(Καμια σχέση με τα στρατηγικά λάθη)

Ενα κοινό λάθος στρατηγικής ειναι η καθυστέρηση - αναβολή απόφασης (η αναβολή δράσης) όταν τα πράγματα αλλάζουν.
Όταν καταλάβεις ότι οι συνθήκες γυρνάνε εναντίον σου οφείλεις να δράσεις και να επηρεάσεις ότι μπορει να επηρεαστεί εκτος αν εισαι οπαδος ανατολικων θρησκειών και συγκεκριμένα βουδιστής.

Θα μπορούσα να είχα κανει ασχημα λάθη στρατηγικής - οπως το να παντρευτώ- αλλά ευτυχώς υπέπεσα σε πιο απλά :

Τα σφάλματα προτεραιοτήτων

Σε ορισμένες στιγμές της ζωής μου συνελάμβανα τον εαυτό μου να ασχολείται υπέρ του δεόντως με συγκεκριμένα πράγματα μονο
Και να παραμελεί άλλα.

Πριν από δέκα χρόνια έκανα focus στην «καριέρα» παραμελώντας δολοφονικά την προσωπική μου ζωή.
Αργότερα διαπίστωσα ότι αυτό δεν ήταν ένα απλό λάθος η μια παροδική σύγχυση προτεραιοτήτων αλλά ένα λάθος στρατηγικής το οποίο πληρώνω έως σήμερα
Γύρναγα καθημερινά σπίτι μου κατά τις 9.00 το βράδυ συμπεριλαμβανομένου του Σαββάτου (αυτή η ιστορία για περισσότερο από δυο χρόνια), κάνοντας μια δουλειά που δεν προσέθετε τίποτα στις γνώσεις στην εμπειρία και τους στόχους μου αν υποθέσω ότι είχα στόχους.
Δεν ξέρω αν είχα στόχους αλλά σίγουρα δεν είχα ελεύθερο χρόνο και άδειες
Το κίνητρο πρέπει να ήταν μόνο η ανασφάλεια και η επιρροή των κακών όπως αποδείχτηκε συμβουλών του οικογενειακού μου περιβάλλοντος
-Μείνε
-Μην φύγεις , χρειάζεσαι μια δουλειά για να αποδεικνύεις ότι είσαι άντρας (sic) -Μην φύγεις διότι όλοι δουλεύουν
Ο χρόνος που έχασα εκεί μέσα δεν είναι το μόνο κακό.
H νοοτροπία της άρνησης που πλέον με δέρνει επαγγελματικά, οφείλεται εκεί.

Σοβαρά σφάλματα προτεραιοτήτων μπορώ να διαπιστώσω επίσης στην εμμονή μου να συναναστρέφομαι πρόσωπα που δεν άξιζε (δες σχετικό ποστ με τσιπούρες που περιμένουν) αλλα αυτο ειναι θεμα για βιβλίο

Και τωρα θα με ρωτήσεις γιατι το σημερινό ποστ δεν περιέχει καθολου ψυχεδέλεια και science fiction

...θεωρησε το ως λάθος στρατηγικής

Το Σχεδιο

Δεν ήταν κάποιο σχέδιο που οδηγησε τον Ιερόθεο (κατα κόσμο Ακη) να ψάξει τις λεξεις ποτάμι + χρόνος στο google.
Μπήκε λοιπόν εντελώς απο συμπτωση σ'αυτο το πορτοκαλί - κιτρινωπο μπλόγκ που εγραφε για το σημείο στο οποίο ενώνονται το παρόν με το μέλλον.
Με το παρελθον ειχε -εδω και καιρό- αρκετα προβλήματα ο Ακης και απο οτι φαίνεται θα τα ειχε και στο μέλλον

Το προηγούμενο βράδι ειχε δει στον ύπνο του οτι επέπλεε σε ενα ποτάμι ορμητικό και βαθύ που ομως δεν μπορούσε να τον μετακινήσει εκατοστό.
Ενας γέρος λέει καθόταν στην όχθη και του φώναξε να αποφασίσει αν θα προχωρήσει προς εκει που ολα καταλήγουν η προς τα κει που όλα ξεκίνησαν.
Εστω και στο ονειρο του ο Ιερόθεος ενοιωθε πλημμυρισμένος απο μια απόλυτη ελευθερία

Το σημείο αυτό - σκεφτηκε ο Ιερόθεος - βρίσκεται όχι κάπου αλλα κάποτε , και αυτό το κάποτε είναι ΤΩΡΑ ΑΚΡΙΒΩΣ οχι στο επόμενο ουτε στο προηγούμενο δευτερόλεπτο

"Αν μπορέσω να περπατήσω πανω σ'αυτο το δευτερόλεπτο θα βρεθω εκεί ή καλύτερα τότε που θέλω ...."

...Ψιθυρισε και όλα γύρω του πάγωσαν , τα τηλέφωνα , τα φώτα , οι φωνές όλα.....

Βρεθηκε μπρος στην πορτα του βιβλιοπωλείου λιγο πριν γίνουν όλα , την ανοιξε και ακουσε μεχρι το καμπανάκι απο πάνω του.
Ο γεράκος καθοταν στον πάγκο του εκει ακριβώς που τον άφησε πριν τριαντα χρόνια . Μεχρι και το ημερολόγιο απο πάνω του εγραφε Ευτυχισμένο 1976

Αν το κρατησω κλειστό το μαγαζί για σήμερα θα γίνει αυτο που θές του ειπε ο Γεροντας και ο Ιερόθεος παρατήρησε οτι ηταν ο ιδιος Γέρος που καθοταν στην οχθη του ποταμού τριαντα χρόνια αργότερα.

Κανεις δεν θα μπεί μέσα και καμια βομβα δεν θα εκραγεί συνέχισε ο Γέρος

Κοιτα το βιβλίο της ζωής σου τωρα όμως και του εδειξε ενα μάτσο λευκές σελίδες.....

Ελπίζω να χεις εμπνευση γιατι το γραφεις μονος σου..........

Χρόνος

O χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα τωρα τελευταία , με τη ροή του αλλάζει τις επιθυμίες και τα συναισθηματα μέσα μου και μέσα σου.

Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα τριγύρω μας ή ετσι νομίζουμε επειδή αλλάζουμε εμείς.
Εχεις σκεφτεί πολλές φορές οτι πρέπει να σταματήσεις σε ενα σημείο και να αφουγκραστείς το παρελθόν και το μέλλον.

Θα καταλάβεις πού ακριβώς πρέπει να σταματήσεις οταν δεις γυρω σου να μην κινείται τίποτε. Θα πατάς τα ξερά φύλλα στο έδαφος και θα μοιάζει σαν Φθινόπωρο. Ισως και να είναι Φθινόπωρο αν και δεν υπάρχουν εποχές

Εκείνη την στιγμή δεν θα χρειαστεί να κάνεις τίποτε μια και ο χρόνος δεν θα κυλά. Δεν θα σε δει κανείς να σταματάς μια και για τους άλλους ο χρόνος θα περνάει κανονικά.

Ουτε εσύ θα το θυμάσαι αργότερα γιατι η μνήμη σου ειναι οργανική και δουλεύει με χρόνο.
Θα θυμάσαι μονο τον αντίλαλο στο σημείο που διασταυρώνεται το παρελθόν με το μέλλον σαν τη βούη ενος ποταμού που κάποτε άκουσες.

Κατι βρήκα τελικά

Καθόμουν στην αγαπημένη θέση μου στο Qualdo (σκαμπό ειναι καθοτι το Qualdo ειναι μπάρ), κάπνιζα το προσφιλές (μου) πούρο αποφάσεων Leitterman (αρκετα βαρυ πουρο αποφάσεων για εναν αναποφάσιστο) και έπινα το προσφιλές προς εμέ πλην όμως αρκούντως αναχρονιστικό βερμούτ με κόλα (cola εννοώ).

Κατι αναχρονιστικό πρέπει να επαιζε ως μουσική, αλλα δεν επρόσεχα.
Θα μπορούσε να ηταν ο εθνικός υμνος της Πολωνίας ή μια φούγκα του Μπάχ , δεν θυμάμαι... (τωρα που το σκεφτομαι βέβαια , Μπάχ σε μπάρ....)

Τον ειδα με την ακρη του ματιου μου στον καθρέφτη (θα μπορούσα να τον δω και με το κέντρο του ματιού μου, δεν είμαι αλοίθωρος ), τον είδα λοιπόν να στέκεται αγέρωχος διπλα μου, φορωντας το γνωριμό μαυρο πουκάμισο και την γνώριμη εκφραση στο προσωπό του..

"Η ζωή ειναι ενα συνολο συμβιβασμών μικρέ " μου είπε και επαυσε με νόημα ...

" Σωστα" του απήντησα "συμβιβάζεσαι με το να εισαι γκαντέμης -ο οποίος παρεπιπτόντως φορα μαυρα πουκάμισα υπο καύσωνα χωρις να συμμετεχει σε εκδηλώσεις πενθους η σιωπηλής διαμαρτυρίας - συμβιβάζεσαι πινωντας μόνο βερμουτ , ΄παρακολουθώντας το Days of the Condor στο βιντεο καθε Σαββατο μεσημέρι στις 3.15, ισιώνοντας τα κάδρα σε ξενους τοίχους, στοιχίζοντας τις οδοντοκρεμες και τα σαμπουάν στο ντουλάπι του μπάνιου ... κτλ"

" Η γκαντεμιά ειναι ευεργετική -υπο συνθήκες"- μου απήντησε , αποφευγωντας περίτεχνα να αναφερθει στις παραξενιές που τον δερνουν ανηλεώς since birth

Δεν τον άφησα να συνεχίσει.. , πληρωσα και βγήκα απο το (προσφιλές μου) μπάρ

Και καλά έκανα διότι συζητηση μας δεν θα ειχε καμία κατάληξη....

Το κακό με τον εαυτό μου ειναι οτι με ξέρει πολύ καλά ...

Ασε που θα με ρωταγε πως τα πάω και θα του απαντούσα με την πάσα (γνωριμη προς εμέ ) ειλικρίνια.

Ευτυχως τωρα τελευταία τον συναντώ μονον κατόπιν υποβοήθησης αλκοόλ (κάτι το οποίο με ενοχλεί στο στομάχι παρεπιπτόντως).

Τωρα που το σκέφτομαι , είναι καιρος να φύγει ο
ένας πόλος απο το bipolar (πειτε μου εσεις ποιός, αν εχετε κάποια ιδέα)


YΓ

Ο ορισμος του bipolar όμως διαφερει απο περιπτωση σε περίπτωση:

Στην περιπτωση μου ο ενας πόλος είναι ο περιέργος και ο άλλος νορμάλ (με την ευρεία εννοια του όρου)

Στην περιπτωση μιας μπαταρίας ο ενας πόλος θα ήταν θετικός και ο άλλος αρνητικός

(Ο ενας πολος δεν εχει λόγο υπαρξης αν δεν υπάρχει ο άλλος)

Να δω τι θα σχολιάσετε

Που θα μου πάει θα την βρώ την άκρη .......

Στ' Αρχιδια σας , ετσι ?

Η φαια ουσία των ταγών αυτης της χώρας , μέχρι προσφατως διοχετεύετο "στα πολιτικά γκάλοπ (ΝΔ) και στο κατα πόσον είναι θεμιτη η διεξαγωγή των κατα την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου (ΠΑΣΟΚ και λοιποί) , στην συγκάλυψη ευθυνών της κακοδιαχείρισης και του σχεδιου πλουτισμού πολιτικών μας φίλων μεσω μίζας (ΝΔ) ή στην διόγκωση καταστάσεων για να μην θυμηθεί η εκλογική βάση τις δικές μας ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ απάτες (ΠΑΣΟΚ)."

Οι εχοντες απλή λογική (και ειμαστε κάμποσοι σ'αυτη τη χωρα) διασκέδαζαν τα μάλα με την αυτιστική συμπεριφορά που συνήθως επιδεικνύουν οι ταγοί μας , κάνωντας (οπως συνηθως κάνουν ) τον Καραγκιόζη εμπροσθεν της τηλεοπτικής κάμερας.
Ενα καραγκιοζη με επιλεκτική μνήμη και επιλεκτικη αντίληψη.
"Θυμαμαι οτι εχω κανει μαλακιες αλλα δε στο λεω γιατι θα χασω ψηφους"


Θα ηθελα να πληροφορήσω τους πολιτικούς ταγούς της χώρας οτι δυνανται ΠΛΕΟΝ να τοποθετήσουν την φαιά ουσία που σπατάλησαν τους ασυνάρτητους λόγους τους την μνήμη και την αντιληψη τους , στα οπισθια τους ...

Ας εξετάσουμε λίγο τα δεδομένα :

Εντος μίας και μόνης ημέρας εγιναν στάχτη 1,5 εκ στρέματα δάσους , το 10% της εθνικής αγροτικής παραγωγής , 60+ ανθρωποι και εκατονταπλάσιος αριθμός οικοσίτων ζώων (και κατα συνέπεια συγγενών των Ελλήνων πολιτικών).
Οχι δεν ηταν δολιοφθορα , ηταν μια συμπτωση κακή σαν αυτη που εφερε τον Γιωργάκη στη ζωή
Οταν ο Ανδρεας Παπανδρέου, τον Σεπτέμβριο του 1985 μίλησε για οργανωμένο και ξενοκίνητο σαμποτάζ , κοιτάζοντας απλως τις αεροφωτογραφίες των RF 4 , δεν βγηκε κανεις να του ζητησει συγκεκριμένες αποδείξεις διοτι αφενός τα δεδομένα μιλούσαν απο μόνα τους αφετέρου αντε να τα βάλεις με τον Παπατζή...Φυσικά δεν εκανε τιποτε για αυτό.

Μετα την εθνική καταστροφή (η οταν αυτη τελειώσει τελως πάντων) ξετυλίγουν μπροστά σας τα μεγαλεπίβολα σχεδια τους για το Ελληνικό μέλλον , πως ....?

ΤΣΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Ε στο διάολο ρε εκτρωματα της ανθρωπινης διανόησης .....

Δεν θελω να τα χώσω συγκεκριμένα σε κάποιον σαν τους

1. Καθυστερημένο Γιακουμάτο ,
2. Προιον εκφυλισμού της ανθρωπινης φύσης ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ,
3. Δεν - εχω- χαρακτηρισμό για- αυτο- το- μαλάκα Ψωμιάδη ,
4. βασιλιά της τεμπελιάς ή αλλιώς κινούμενη αγρανάπαυση ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
5. Βασιλισσα του στερεοτύπου ή απεταξάμην- του- ΧΟΥΝΤΟΔΕΞΙΟΥ- ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ- μου Λιανα Κανέλλη

Θελω να σας υπενθυμισω οτι αυτοι οι πανεξυπνοι ανθρωποι θα ζητησουν την ψηφο σας συντομα

Choose your side

Μπορειτε να τους ψηφίσετε

Εναλλακτικά τυπώστε αυτο το ποστ και ριχτε το στην κάλπη

Nicht alle Schmerzen sind heilbar, denn manche schleichen sich tiefer und tiefer ins Herz hinein und während Tage und Jahre verstreichen,werden sie Stein.

Επανέρχομαι σύντομα.......

...μπορεί και αυριο (αν και δεν παιρνω ορκο)

Ηλίας

Βρισκόμουν σε κάποιο τεραστιο στάδιο - στο διάλειμα - καποιας μεγάλης συναυλίας και το λέω αυτο γιατι η σκηνή μπροστά μου ηταν άδεια.
Ημουν ανάμεσα σε χιλιάδες νεαρούς και νεαρές που κράταγαν πανώ με το ονομα του καλλιτεχνη και κάπνιζαν τα γνωστά η επιναν μπύρες.
Προσπάθησα να πλησιάσω ενα απο αυτά τα πανώ για να δω (απο περιέργεια) σε τι συναυλία βρισκόμουν οταν θυμήθηκα οτι ολη αυτη την ώρα ήμουν αγκαζέ με μια νεαρά που το υποσυνειδητο μου δανείστηκε απο το cast γνωστού αμερικάνικου teen σηριαλ και η οποία μαλλον ηταν πιο δυνατη απο μένα ή κράταγε το μπράτσο μου απο καλή γωνία γιατι δεν με αφηνε να κουνηθώ...
Γυρισα και την κοίταξα νοιώθοντας ενοχές που δεν γουστάρω ουτε τις πολυ αδύνατες σαν και του λόγου της , ούτε το σηριαλ στο οποίο παίζει ...

- Πάμε στο μείον ένα μου είπε (σε αψογα Ελληνικά) , να πιούμε κανα ποτό...

θυμάμαι να την ακολουθώ σε ενα ασανσέρ το οποίο μας προσγείωσε σε ενα μπάρ οπου βρέθηκα να τα πίνω με αυτήν και ενα παλιό μου γνωστό, τον Ηλία - τον τελευταίο λογικά άνθρωπο που θα μπορούσες να συναντήσεις σε μπάρ (χωρις περαιτερω εξηγήσεις και σχόλια)-....
Προσπαθούσε να τον παρηγορήσει "η δικιά μου" γιατι καποια γυναικοδουλειά με ασχημη κατάληξη είχε ταράξει την καρδιά του Ηλία -του τελευταίου λογικά άνθρωπου που θα περίμενες να εχει πρόβλημα με καψούρες (χωρις περαιτερω εξηγήσεις και σχόλια)-....

Τινάχτηκα απο το κρεβάτι μου ,ενω το ρολόι του στερεοφωνικού απεναντι μου εδειχνε 4:45..
Το ονειρο δεν ηταν ακριβώς εφιάλτης αλλα ηταν πολύ ασυνήθιστο για να το αφήσω στη λήθη. Το comment του δικου μου υποσυνείδητου στο προηγούμενο post ηταν ξεκάθαρο και προσγειωτικό....

Κάποιοι με βλέπουν όπως εγώ βλέπω τον Ηλία ....

(.......Και μετα αντε να με πείσω οτι δεν χρειάζεται να αλλάξω τίποτα)

Δεν συμβαίνει τίποτα...

Εξω δεν συμβαίνει τίποτα, δεν φυσάει ουτε το παραμικρό αεράκι - κάποιοι περαστικοί θορυβοι ελαφρών ντεσιμπέλ αντιστοιχούν σε χαλασμένες εξατμίσεις και αλλους τυχαίους μικροήχους ...
Μεσα επικρατει άπνοια επίσης.
Καθώς γράφω είμαι περιτριγυρισμένος απο σιωπηλά τηλέφωνα , υπολογιστές , βιβλία και εφημερίδες ...
Η φραση Alles in Ordnung στον τίτλο του μπλόγκ φαντάζει στον απλοικό εγκεφαλό μου ως κατάρα που τελικά εκπληρώθηκε ...

Αν ο τίτλος ήταν ο προορισμός μου , μάλλον έφτασα.

Αν ο τίτλος ήταν η αφετηρία ( ή μια απο τις αφετηρίες ) σημαίνει οτι τώρα ξεκινάω...

Αλλα αυτό που δεν γουσταρα στα (οποιαδήποτε) ταξίδια ήταν το ξεκίνημα τους ....
Οχι, δεν θα πάω πουθενά .. τα ταξιδια είναι για αργους και ήρεμους συνειρμούς και εγω σκέφτομαι πολύ και κατα κόρον μαλακίες .
Οταν σκέφτομαι μαλακίες νοιώθω σαν να κατέβασα μπόμπες και μετα πονάει το κεφάλι μου.

Στο post που δεν ανεβασα ποτε για τον απολογισμό του έτους
έγραφα οτι φέτος εκανα ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς μόνος μου.
Ηταν επιλογή μου φυσικά γιατι προφασίστηκα στην φιλτάτη οτι ήθελα να περάσω αυτη την νύχτα με συγγενείς ενω στους συγγενείς είπα οτι ηθελα να περάσω την νύχτα με φίλους.
Εκει καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή και ενω η ώρα ειχε πάει παρα κάτι πήρα την πιο ειλικρινή ευχή για Καλη Χρονιά ever.

Οι ευχές είναι gay. Δε σου εύχομαι τίποτα.
Πάρε μια βαθιά ανάσα για να αντέξεις περισσότερα ή βρες τ' αρχίδια για να αλλάξεις .

Ηταν μια τυχαία ευχή που μάλλον δεναπευθυνόταν σε μένα αλλα την παρέλαβα και υπέγραψα ..
Δεν βρήκα ποτε τ αρχίδια να αλλάξω οτι χρειαζόταν αλλαγή αλλα σκέφτομαι οτι ισως ειναι καλύτερα έτσι διοτι ειχα παρει την ιδια ευχη και στο παρελθόν αλλα ουτε τοτε άλλαξα κάτι.
Γιατι να είμαι ασυνεπής με τον εαυτό μου ?

Τωρα δεν χρειάζεται να αλλάξω τίποτε ........
..........Alles in Ordnung

Αround the corner

Θα ηθελα σήμερα να κάνω εναν προσωπικό απολογισμό της χρονιάς. Να γραψω ενα ποστ κατεβατό , σεντόνι ολόκληρο αλλα εδω και λιγο καιρό δεν μπορω να γράψω τίποτε.
(Γιαυτο και ανεβάζω βιντεο τον τελευταιο καιρό)
Απο Αυγουστο θα έκανες απολογισμό της χρονιάς ? ...θα μου πείς ......
Και ΑΡΓΑ ΘΑ ΗΤΑΝ -θα σου απαντήσω-

Σε οσους φευγουν για διακοπές ευχομαι καλη ξεκούραση , σε οσους γυρισαν ευχομαι καλή δουλειά , σε οσους γιορτάζουν σε τρεις μέρες ευχομαι Χρόνια Πολλά.

Εγω, θα ειμαι εδω γύρω .....................

Μισω τα Σαββατοκύριακα*

Η έναρξη του Σαββατοκύριακου ειναι μια επαναλαμβανόμενη δυστυχία με εβδομαδιαία περιοδικότητα διότι όλες οι μαλακίες συμβαίνουν μεταξύ Παρασκεύης απογεύματος και Κυριακής.
Ε λοιπόν , Οχι πια !
Σκοπεύω να ανοίξω μια τρυπα στο χωροχρόνο στην οποία θα μπαίνω Παρασκεύη βράδυ και θα βγαίνω Δευτέρα πρωί.

Φαίνεται επίσης οτι η τόσο η απομυθοποίηση όσο και η καινούργια δουλειά , ενεργοποίησαν κάποιο υπολανθάνων κύκλωμα του εγκεφάλου μου που λειτουργεί ως ισχυρό κοινωνικό firewall.
Στις αμετρητες παραξενιές μου προστίθεται επισήμως και η αντικοινωνικότητα, η οποία αποτελεί και βασικό γνώρισμα των ανθρακορύχων (πέραν της γνωστής κάσκας με την λάμπα).


Ανυπομονω να ερθει η Δευτέρα ..................

(*χιχ μαλακιες λέω , δεν ειμαι τοοοοσο ανωμαλος / τιτλος παραπλανητικός)




ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Οπως βλέπω στον tracker μου κατι γνωστοι πελάτες και τεως φίλοι και φιλες μπαίνουνε και δεν κάνουνε ουτε ενα σχόλιο. Εχει μεινει μονο το Τζινι -που ως γνωστον εγω δεν το γουστάρω- να σχολιάζει
Δηλαδης συγνώμη ρε παιδιά αλλα δεν δαγκώνω...............
(Ουπς ! το χω ξαναπεί αυτο ?)

Καλοκαίρι

Μια λέξη που μεχρι πριν λίγο καιρο ηχούσε μαγική στα αυτιά μου...

Τα παιδικά μου χρόνια δεν τα θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία και γιαυτό δεν εφταιγε το σχολείο ουτε οι σχέσεις των γονιών μου.
Ομως απο τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας εχω καλές αναμνήσεις....

Θυμάμαι ακόμα τις ατελείωτες μεσημεριανές βόλτες με τον φίλο Μανωλάκη (παντρεμένος τωρα με δύο παιδιά) τα επιτραπέζια παιχνίδια με τον Δημητράκη , τις "επιδρομές" στην ΕΒΓΑ της γειτονιάς οπου και καταθέταμε το χαρτζηλίκι μας σε παγωτά "κακάο" και "σαντουιτς" , το θερινό σινεμά που επαιζε τον πόλεμο των Αστρων και τον πυρετό το Σαβατόβραδο με τον Τραβόλτα, τα παιχνίδια στην παιδική χαρά με την φιλτάτη και παλαιότερη επι του πλανητη παιδική μου φίλη, τις Ελληνικές ταινίες με τον Βουτσά στην ΕΡΤ η στην ΥΕΝΕΔ......

Θυμάμαι τον μακαρίτη τον πατέρα μου να με βγάζει βόλτα στην παραλιακή και γω να κορδωνομαι φορωντας το καινούριο μπλουζάκι με την στάμπα του Bruce Lee ....
Ειχε πιάσει στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μια μουσική που τοτε με είχε αφήσει μαγεμένο γιατι ταίριαζε με την Θάλασσα , το απαλο αεράκι και τους φοίνικες ...

Αργοτερα εμαθα για τον Σαντάνα ......

Καπως ετσι θέλω να θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στα '70's

Καλύτερα να μασάς παρα να ...

....(δεν συνεχίζω ...video clip)



The boys of summer - MyVideo


-----------------------------------------------------



A-Ha - Stay On These Roads - MyVideo

Alles in [Ordnung]

Οσο πορευόμαστε στον ανηφορικό (η κατηφορικό, εξαρτάται απο σημείο που ξεκινάς) δρόμο που ονομάζουμε ζωή, τόσο περισσότερο αποκτούμε μια καλύτερη γνώση των αντικειμένων που υπάρχουν απ'έξω μας και μας περιβάλλουν και των καταστάσεων που αναπτύσσονται μέσα μας και ονομάζονται συναισθήματα.

Τις περισσότερες φορες ξέρουμε γιατι είμαστε χαρούμενοι ή στεναχωρημένοι.Επίσης -συνήθως- μπορούμε να διακρίνουμε μια καφετιέρα απο ενα ξυπνητήρι , το γατί απο το σκυλί και τη Φεράρι απο το σαραβαλο

Η ικανότητα μας αυτή ονομάζεται Γενική Αντίληψη.

Ειναι ευκολότερο να παρατηρούμε κυρίως τα αντικείμενα και τις καταστάσεις που υπάρχουν απ'εξω μας .
Σχεδόν πάντα και για λόγους ευκολίας αναλωνόμαστε μόνο στην παρατήρηση του εξωτερικού κόσμου χρησιμοποιώντας τα συμπεράσματα ως "μπούσουλα" για το τι θα πρέπει να αναπτύσσεται μέσα μας ως συναίσθημα.
Αυτο αφενός θεωρείται φυσιολογικό διοτι ετσι γίνονται οι άνθρωποι "fit" στην κοινωνία που τους περιβάλλει και αφετέρου μια τετοια στάση ζωής προωθεί την αρχή της επιβίωσης και αυτοσυντήρησης (δες εποχή των σπηλαίων).

Στην περίπτωση που κάποιος -μεγαλώνοντας- θεωρήσει οτι η η κοινωνική συμπεριφορά του πρέπει να εξαρτάται απο κάποια συναισθήματα που αυτός θεωρεί αξιωματικά δεμένα με την ανθρώπινη φύση του τότε εχουμε εναν ανθρωπο που διαφέρει.....
Παραδείγματα δεν εχω διαθέσιμα αλλα φαντάζομαι οτι γίνομαι αντιληπτός

Εχουμε κάποιον που δεν είναι διπλωμάτης , γλύφτης , οπορτουνιστής (μου αρέσει αυτη η λέξη) κάποιον που είναι ερασιτεχνης στα γκομενικά , "βλάκας" στα επαγγελματικά κτλ....

Ολοι οι υπόλοιποι well adjusted , μπορούν να ανεχτούν τετοια περίεργα τυπάκια δίπλα τους , στον κύκλο τους , στο address book τους ?

------------------------------------------------
ΥΓ
Τι μας λες ρε φίλε καλοκαιριάτικα.....δεν βάζεις κανα βιντεοκλίπ , μου θες και φιλοσοφίες .......Συμφωνώ....
Το τραγουδάκι που ακολουθεί αφιερωμένο σε όλους σας... ακούστε το τέρμα

Dancing in the Dark

Ακολουθώντας την οδο της μηδενικής σκέψεως και εμπνεύσεως σκεφτόταν να ανεβάσει ενα video του Bruce Springsteen , να πετάξει και τους στιχους copy - paste και αυτό θα ηταν όλο....
Αλλο ένα post ....

Ετσι και αλλιώς οι περισσότεροι φίλοι και εχθροί που τον διάβαζαν είχαν φύγει σε αδεια.

Ειχε πολλά πράγματα να γράψει αλλα δεν μπορούσε να τα κατεβάσει απο τον εγκέφαλο στο πληκτρολόγιο.....

Το πρώτο πρόβλημα ήταν οτι ενοιωθε τον πραγματικό του εαυτό του να βρίσκεται αλλού!
Οχι πολύ μακριά του αλλα ούτε και ακριβώς μέσα του.....
Ο πραγματικός του εαυτος στεκόταν παράμερα σαν τρίτος παρατηρητής και δεν χρειαζόταν καθολου να παρέμβει διοτι ολα γινονταν θαρρείς απο μόνα τους ....
Ο ίδιος μιλαγε μηχανικά , εγραφε μηχανικά , δούλευε μηχανικά και το κυριότερο σκεφτόταν και αισθανόταν μηχανικα χωρίς ιχνος συνείδησης
Παντα ετσι πρεπει να γινόταν εδω και χρόνια απλά τωρα το έβλεπε καθαρά οτι ο πραγματικός εαυτός του ηταν ο παρατηρητής της ζωής του.

Και κάτι άλλο : o χρόνος κυλούσε πολύ αργά ΠΛΕΟΝ στην ζωή που παρατηρούσε και αυτο ηταν το δευτερο πρόβλημα... Ισως το πιο σοβαρό.
Οι σκεψεις εναλλάσονταν τοσο γοργά στο μυαλό του που πλέον δεν προλάβαινε να τις εκφράσει.
Το αιτιο με το αποτελεσμα μπερδεύονταν μεταξύ τους και ο ψυχολογικός του χρόνος κύλαγε πολλές φορές ανάποδα,πράγμα σπάνιο αλλα ωστόσο υπαρκτό στη διεθνη βιβλιογραφία.

Τελικά αποφασισε να ανεβάσει το video clip και να τελειώνει με τα πόστ και τις περίεργες σκέψεις

Παραξενιές

Προσωπικά, δεν θεωρώ τον εαυτό μου παράξενο .
Περιέργως κάποιοι άλλοι δεν συμφωνούν με τούτη την πεποίθηση μου και με αποκαλούν περίεργο και γεροπαράξενο....Και εγώ απορώ !!! Τι παράξενοι ανθρωποι είναι αυτοί που με θεωρούν παράξενο!!!!

Για του λόγου το αληθές μαζεψα εδώ δύο -τρία μικρο ελλατωματάκια (αντε τέσσερα) που έχω για να κρίνετε μόνοι σας :

1. Δεν μου αρέσουν τα παντζάρια και τα κολοκυθάκια σε οποιαδήποτε μορφή και δεν ξανα- μιλάω σε ανθρώπους που βλέπω να τρώνε αυτες τις παραπάνω αηδίες.
Η κολοκυθόπιτα δεν εξαιρείται!
Απεχθάνομαι επίσης τα ψάρια την ψαρόσουπα τα μαλάκια και τα καρπούζια.
Μπορείτε να τρωτε μπροστά μου αλλα εγω θα σας εχω γυρίσει την πλάτη.
Επισης οταν τρωω πχ κρεας με πατάτες , θελω το κρέας σε διαφορετικό πιάτο απο τις πατάτες. Για ποικιλές δεν γίνεται λόγος ....

2. Απεχθάνομαι τις φυσικές σπηλιές και σπήλαια και δεν μπορώ να καταλάβω πως άνθρωποι σαν την φιλτάτη αρέσκονται σε επισκέψεις στο σπηλαιο της Παιανίας ή του Δυρού και τι διάλο ψάχνουν εκει μέσα εκτος απο αποδείξεις συγγένειας μας με τις αρκούδες .
Τα σπήλαια δεν έχουν αδεια απο την Πολεοδομία και το ίδιο ισχύει και για την Ακρόπολη αλλα αυτο ειναι θεμα για άλλο Πόστ

3. Απεχθάνομαι τα αυτοκίνητα χωρις αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων και δεν μπορω να καταλάβω πως πατάτε τρια πεντάλια χρησιμοποιώντας δυο πόδια μόνο.
Δεν οδηγώ αυτοκίνητα με βρώμικα λάστιχα και δεν μπορώ να ακούσω σκυλάδικα οδηγώντας διοτι με πιάνει β ή χ α ς (εξηρτημενο αντανακλαστικό πρέπει να είναι)

4. Δεν μιλάω την Κυριακή μεχρι αργά το απόγευμα. Η Κυριακή είναι μερα ξεκούρασης , νομίζω ?

5. Δεν γουσταρω τις κοκινομάλες και ουτε αυτές με γουστάρουν.

6. Δεν βλέπω πια Γερμανικές ταινίες (απο το 1985 που ειδα το das Boot).
Γενικα δεν παω σινεμά και θεατρο (τελευταία ταινία που ειδα ηταν ο Τιτανικός)


Και τωρα πειτε μου , είμαι Περίεργος ?

Ουπς

Πηγα να κάνω ενα συντομο ποστ σαν του Μογκβάη με τις πιο διασκεδαστικές αποτυχίες μου και κόντεψε να βγει τόμος.....................

Ειμαι αποτυχημένος -λέμε- εντελώς , αλλα και τραγικός αποτυχημένος

Γιαυτό δεν εχει ποστ - πάρτε ενα βιντεοκλίπ (που καποιοι απο σας δεν θα μπορεσουν να δουν γιατι τους κοβει ο διαχειριστης το γιουτούμπι)

Sniff ΄n the tears - Driver's seat (ταιριάζει διπλά με την αποτυχία που μερικες φορες φερνει tears, οσο για το driver's seat συμβολίζει την αποτυχια οταν πας να παρκάρεις στο Βατερλώ και κατα συγχρονική συμπτωση σημερα - αύριο ειναι και της Αγιας Παρασκεύης , αρα το βιντεο κλιπ ειναι επίκαιρο)

(Μικρες) Καθημερινές Απολαύσεις

Το "μικρές" τοποθετείται σε παρένθεση καθότι η απόλαυση δεν είναι (πάντα) συνάρτηση του μεγέθους .

Λιγα πράγματα μου εχουν μείνει να γουστάρω στην καθημερινή ζωοπανήγυρη (που συμμετέχω ως ζώον) και ονομάζω καθημερινότητα .

Οι κάτωθι μικρές μου απολαύσεις ειναι οι σημαντικότερες :

1. Η διάβαση της Χαμοστέρνας
(επονομαζόμενη και ΓΑΜΩΣΤΕΡΝΑΣ).
Αλλοι αρέσκονται σε ραφτινγκ ή τρέχουν σε σπήλαια.
Εμένα η μοιρα μου με ΄ριξε για άλλη μια φορα στην ειδική διαδρομή Χαμοστέρνας - Πειραιώς
Παρομοιάζω την ανωτέρω οδό με το θρυλικό Μονοπάτι Της Σκόνης , δρόμο, που οδηγεί απο το Τομπρούκ στο Ελ Αλαμείν.
Η οδηγική -οπτική και ηχητική- απόλαυση μου ειναι ανάλογη του αριθμού ταξιτζήδων επι της οδού και της υπαρξης τιμητικής συνοδείας φορτηγών με σκασμένα λάστιχα δεξια αριστερά μπρός πίσω του μπλέ Νταεβού.
Η απόλαυση κορυφωνεται με την ακρόαση σκυλάδικων ασμάτων δεκαετίας '70.

Σχετικές μελέτες απέδειξαν οτι τα άσματα του Κινούση και του Κωστα Μοναχου της πρώιμης εποχής είναι ενα πράμα ωφέλιμο οταν πρέπει να διαβείς την Χαμοστερνας.
Ο μπάφος εδω ειναι mandatory και εν πολλοίς περιττός μια και αρκεί να ανοίξετε το παράθυρο και να αναπνεύσετε βαθια. Ολοι οι οδηγοι διπλα σας κάνουν μπάφο

2. Η ανάγνωση των πρωινών e-mail στο γραφείο
Μεγάααλη απόλαυση.....
Γίνεται συνοδεία πρωινού καφέ με τα εξής συστατικά : 4 κουταλιές καφέ ανα κούπα & boiling water.
Ο επιμελημένος mail server της εταιρείας , μου χορηγεί ευγενικά ολες τις νεες προσφορές σε cialis , viagra , zanax και μπλοκάρει (ευγενικά) όλα τα επαγγελματικά e-mail.

3. Το μεσημεριανό διάλλειμα εργασίας στο γραφείο
Που δεν είναι διάλλειμα αλλα chat στο gmail επι παντός επιστητού
Παραθέτω απόσπασμα συνομιλίας εμού και της Pieta με σοβαρό θέμα προβληματισμού
(.......)
Theo : tolmi kai gohteia xanaeida episodio lol
14:29 μμ Pieta: ouao autoi zoune akoma?
Theo: nai o ritz moiazei pio geros apo ton patera tou
14:30 μμ Pieta: xexexexexexexexx
Theo: sally spectra
Pieta: aiiiiiii
Theo: eixa na do apo to 1990
Pieta: ti eipes toraaaa, o Thorne?
14:31 μμ Theo: nai alla pantreftike thn grammataea ths spectra thn darla
Pieta: tiiiiiiii? me tin korh tis den ta xe?
Theo: o thorn pantrutike thn darla nai
Pieta: akou kei
Theo: kai h brooke pantreutike pali ton ritz
Pieta: prototypo pote den tin pigaina autin
Theo: hmouna mikro tote 20 xronon ti epoxes eixe vgei kai ena tragoudi tou dalara o xenos
Pieta: xenoooooooooos xenos gia sena ki exthrooooos
tha mai apo simera kai mproooooos xenos gia senane ki exthrooooos
ti mou thimises tora...
Theo: xaxa
(.......)

θα αναφερω εν τάχει και τις λοιπές απολαύσεις όπως :

1.Ο απογευματινός καφές στην θεία Ευλαμπία (chez la tante Eulampie),

2.Ο καφες Παρασκεύης μετα της Φιλτάτης (με χαιλαιτ οταν με εστησε εξω απο το palmier ενω αυτο ειχε καει την προηγουμένη)

3.Η συγγραφη ποστ


Η παρούσα ανάρτηση ήταν ιδέα του exitmusician.

Back to You

Το τραγουδάκι και οι στίχοι αφιερωμένα σε όσους εκαναν σχολιο στο προηγούμενο post , στα καράβια , στις φουρτούνες και πολύ περισσότερο στα λιμάνια ...........

Ουφ

Τα πράγματα μου πάνε τοσο χάλια που δεν εχω τιποτα της προκοπής να γράψω.
Θα μου πεις και πότε είχες?
Καλη ερώτηση αλλα την αντιπαρέρχομαι.
Αμα φτιάξει η διάθεση μου θα γράψω τίποτα ( αι πρόμις)
Αντίλ δέν , γιου χαβ μαι μπέστ ριγκάρντς

Α! και συγνωμη που δεν σας διαβάζω τους λοιπούς μπλόγκερς , αλλα δεν ειμαι στο μούντ


Αντε γειά και τα ξαναλέμε
Θ.




Φιλτατη αφησα ανοιχτα τα κομμεντς αλλα εσυ μην κάνεις κομμεντ παρακαλώ γιατι θα αποκαλυψεις τίποτε και δεν θελω

Alles in [Ordnung]

Βούλιαξε στην δερμάτινη μαλακή πολυθρόνα και ακούμπησε με δισταγμό τα χερια του στα εξισου δερμάτινα και μαλακά μπρατσάκια.
- Λοιπόν ? Tον ρωτησε ο Γερμανος ψυχίατρος.
Φαίνεται να αισθάνεστε άνετα εδώ... αλλα αυτό απο οτι μου περιέγραψαν οι οικείοι σας η ανεση δεν είναι ακριβώς ο γενικός κανόνας στην ζωή σας.

- Τι εννοείτε ?
Απάντησε ενω το βλέμμα του ειχε καρφωθει στο μικρό καδράκι πάνω απο το γραφείο του γιατρού που δεν ηταν στοιχισμένο με την διπλανή βιβλιοθήκη και αυτό ήταν ενα σοβαρό φαουλ στο σύμπαν της συμμετρίας που αυτος ειχε δημιουργήσει. Το φυτό εσωτερικού χώρου ακριβώς κάτω απο το καδράκι δεν ηταν επίσης στοιχισμένο με τον τοίχο ενω -φεύ-ειχε δυο πελώρια φύλλα που κάλυπταν με ατακτο τρόπο το αριστερό πορτάκι της βιβλιοθήκης και ηταν μαντέψτε αστοίχιστα με το σύνθετο. Δεν αναφέρω τα σημάδια ελαφράς σκόνης πανω στο ρολόι του τοίχου που δεν ειχαν καμμια συμμετρία με τους δείκτες.
Το εξωτερικό ρολό του παραθύρου του γιατρού ηταν μισάνοιχτο και απο κει που καθόταν μπορούσε να δει ξεκάθαρα οτι ερχοταν σε πληρη ασυμμετρία με το μπαλκόνι του διπλανού κτιρίου.
Σηκώθηκε και πλησίασε το παράθυρο.
Οπως το φαντάστηκε !
Το πεζοδρόμιο ηταν αστοίχιστο με την γωνία του απέναντι δρόμου, ο δε πυροσβεστικός κρουνός σε διαφορετική ευθεία απο τον κάδο των σκουπιδιών δημιουργώντας ενα σκηνικό απελπισίας.
Ενοιωσε να πνίγεται αλλα δεν ηθελε να ξεσφίξει τον κομπο της γραβάτας του διότι ο γιακάς του πουκαμίσου θα φαινόταν χάλια.

Αν αποκαλείτε τον εαυτό σας επιστήμονα ........ φώναξε και γούρλωσε τα μάτια του ..................
Πήρε φόρα και βγήκε εξω απο την πόρτα του ιατρείου , βρηκε μπροστά του κατι θεόστραβες και σκονισμένες σκάλες που τον οδήγησαν σε μια -ο θεός να την κάνει- ταράτσα.
Θεος .. δεν υπάρχει , δεν μπορεί να υπάρχει θεος και να είναι τοσο χύμα φωναζε δυνατά ενω κοίταζε το αστοιχιστο συνοθυλευμα κτιρίων - φώτων - αστεριών - σύνεφων που κάποιοι αποκαλούν πραγματικότητα.
Ο γιατρός με δυο γεροδεμένους τύπους ντυμένους στα ασπρα τον πλησίασαν σιγά- σιγά
Η φωνή του Γιατρού ακουγόταν ήρεμη και σταθερή παρότι λαχάνιασε ανεβαίνοντας τις σκάλες...

Μην ξεχνάτε αγαπητέ οτι η ζωή ειναι ενα συνολο συμβιβασμών ... εμείς για παράδειγμα συμβιβαζόμαστε με την φαινομενική και προσωρινή αταξία για να δημιουργήσουμε την Απόλυτη Τάξη.
Αν θελετε μπορειτε να ενωσετε τις δυνάμεις σας μαζί μας.
Εχουμε μια ειδική στολή με στοιχισμένα και ενωμένα μανίκια και ζουμε σε ειδικά δωμάτια με τοιχους μαξιλάρια . Στοιχισμένους τοίχους, λοιπόν τι λέτε ?

Αλλος ενας ανακάλυψε το μυστικό της απόλυτης ιερής ταξης μονολογούσε ο γιατρός
καθως οι τυποι με τα ασπρα φοραγαν τον ζουρλομανδυα στον ασθενή ....
Και ακόμα δεν ήρθε το 2012....