31.10.07

Quo vadis

Φιλτάτη ,

Θα σου εξηγήσω το μυστηριο με τις αναπάντητες κλήσεις , μέσω του post που ακολουθεί :

Ειχαμε μαζευτεί που λές για φαγητό κάπου στο Ψυχικό και η βραδιά κύλαγε απο πολυ ήρεμα εως εντελώς υποτονικά.
Αναμενόμενο θα πείς , μια και ξερεις οτι συμμετείχα σε προγραμματισμένο reunion συμαθητών που σε λίγο αγγιζαν την τεταρτη δεκαετία της ζωής τους.
Είχαμε μαζευτεί ολοι εκεί κατευθείαν απο τις δουλειές μας , με την κούραση το άγχος και το μπούχτισμα της καθημερινότητας να κρύβονται επιμελώς κάτω απο τις κινήσεις και τα λόγια μας.
Τα πάντα φαίνονταν να κινόνται σε slow motion σαν τις ζωές μας...

Ο Θανάσης , τωρα Οικονομικός διευθυντης σε ανερχόμενη εμπορική εταιρεία με μπριζοδιακόπτες που μένει ακόμα με την μάνα του και εχει χοντρύνει τοσο ωστε χρειάζεται δυο καθρέφτες για να δει το front view της φάτσας του , ο Μανωλάκης ο αποθηκάριος στην εταιρεία με τις μουστάρδες και τα κέτσαπ -προσφάτως διαζευγμένος και γκριζομάλης , ο Δημήτρακης πωλητής εξωτερικού με την βαλίτσα στο χέρι που μολις χθες ηταν στην Τουρκία , Ο Γιώργος ο "πλατφόρμας " -Τραπεζικός που φεύγει πάντα απο το υποκατάστημα με σπασμένα νεύρα ...................
Οπως καταλαβαίνεις ΟΛΟΙ ειχαμε ΑΡΚΕΤΑ κοινά (πέραν της ηλικίας μας) , τα οποία και δεν θα απαριθμήσω.

Και που λές φιλτάτη...καθως καθόμουν και βαριόμουν ασυστόλως το βλέμμα μου έπεσε στο τζάμι και έμεινα να παρατηρώ σαν υπνωτισμένος την περίεργη αντανάκλαση της παρέας μου ...

Το θέαμα θυμιζε ΤΟΣΟ εντονα σκηνή της ταινίας " Τα γεροντοπαλλίκαρα " με τον εαυτό μου στο ρόλο του Κωσταντάρα (καθότι επιβλητικός και άρχων) που εμεινα με το πηρούνι στον αέρα και τα μάτια σε brainstorm mode για αρκετά λεπτά.
Ωστε ετσι καταντήσαμε σκέφτηκα..... Μια παρέα απο βολεμένους -μικροαστούς -εργένηδες- μεσήλικες , με ποιότητα σκέψεων και προβληματισμών αμετάβλητη εδω και μιά δεκαετία τουλάχιστον.

Καταλήξαμε
ενα μάτσο χοντροκομένοι ανέραστοι σαραντάρηδες με ψυχολογία δεκαεξάχρονου που βαριέται να πάει φροντιστήριο αλλα τελικά θα πάει.
Η εσωτερική επανάσταση ας περιμένει για το άλλο τρίμηνο ....

Καταλήξαμε σαν τις γεροντοκόρες (δεν ειναι σπόντα αυτο φιλτάτη) που βλέπουν την ζωή μεσα απο τις σαπουνόπερες μια και για μας το ρίσκο , η πιθανη ζημιά , το συναίσθημα , ο πόνος είναι πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε και τελικά αποφεύγουμε να ζούμε ....

Καταλήξαμε να ζουμε μια ζωή με αντικειμενικά εμπόδια , απο αυτά τα εμπόδια που δημιουργούμε μόνοι μας και τα οποία χρησιμοποιούμε ως δεκανίκια της αναποφασιστικότητας με την οποία ανδρωθήκαμε.

Τα "Ισως" τα "γιατί" τα "πρέπει" και τα "δεν μπορώ" , γνωστά και ως συμβιβασμοί εχουν υποκαταστήσει μεσα μας κάθε ιχνος της εξυπνάδας και συναισθηματικής νοημοσύνης που κάποτε ισως μας διέκρινε.

Ζουν οι συμβιβασμοί αντι για μας .....


Κατέβασα το πηρούνι και ολοι θαρρείς περίμεναν να μιλήσω.
Δεν είπα τίποτα όμως.

"Δεν μπορεί θα ....υπάρχουν και Χειρότερα" , σκέφτηκα και αποφόρτισα στιγμιαία μόνο την κατάσταση μέσα μου. Τα οποία χειρότερα μάλλον ειναι μπροστά μου / μας και τα προσεγγίζουμε με βήμα αργό και διστακτικό σαν τους χαρακτήρες μας.

Στο γυρισμό ολοι φυγανε με ενα χαζοχαμογελο για το σπίτι πλην του Θανασάκη που θα πέρναγε πρώτα απο το Φαρο να πάρει παστούλες της μαμάς ..

Το σοκ που ονομάζεται mid life crisis πρέπει να με βρήκε με τα κλειδιά στο χέρι. ενω ειχε αρχίσει να ψιχαλίζει.
Αρχιζα να περπατάω και σε λίγο βρέθηκα στη Μεσογείων , εκει προσπάθησα να σε πάρω τηλέφωνο αλλα ηταν αργά και το είχες κλειστό.

Δεν περίμενα να ακούσω κατι καλύτερο απο τις γνωστες σου και ανεφάρμοστες σε μικροαστικά όντα σαν και μένα συμβουλές, οπότε καλύτερα που δεν το σήκωσες .

29.10.07

"Γυναικειες Παραξενιές"

Μια κακη συνηθεια που ειχα ως νεος blogger ηταν καθε Δευτέρα να ανεβάζω post για το πως πέρασα το Σαβατοκύριακο.
Φρίκη !
Ειχα φτιαξει μάλιστα και κατηγορία post υπο τον φοβερά βλακώδες τίτλο Weekend Report
Τωρα που το ξανασκέφτομαι , πρέπει να λειτούργησε κάποιο κατάλοιπο της παιδικης ηλικίας και συγκεκριμένα των ηλίθιων σχολικών εκθέσεων με θέματα όπως :
1. Πόσο μου αρέσει η Κυριακή (Α' δημοτικού)
2. Πως πέρασα τις απόκριες (Γ'δημοτικού)
3. Τα αγαθά της αποταμίευσης και το καλό παράδειγμα των μυρμηγκιών (ΣΤ δημοτικού)
Δεν υπήρχε η TELLAS τότε αρα ο δάσκαλος εννοούσε τα φυσιολογικά μυρμήγκια
Τελος πάντων πάρτε σε επανάληψη το πιο αντιπροσωπευτικό της συγκεκριμένης κατηγορίας μιας και βαρυνομαι να συγγράψω νέο κείμενο

Τιτλος post : Γυναικείες Παραξενιές (6/2/2007)

--------------------------------------------------------------

Disclaimer :
Ξερω οτι με διαβάζουν μόνο γυναίκες , δεν είμαι βλάκας και δεν χρειάζεται να μου το υπενθυμίσετε.
Κοιτάζω τα blogg stats και τον "τράκερα" και αισθάνομαι σαν αρθρογράφος της Σούπερ Κατερίνας και του Pink αντε του Cosmo στην καλύτερη.
Διαβάζουν οι στάνταρ μπλογκο-φιλες (ΜπλογκοΠιετάκι, Γεωργίες, Περσεφόνη) και κατι περιστασιακές τις οποίες διαβάζω και εγώ, μπαίνουν οι *εταιρικοί μου πελάτες* που κατα σύμπτωση είναι όλες γυναίκες ( δυο τρείς απο Χαλκοροελβάλ, κανα δυο απο Πετζετάκηδες και Πλαστικά Θράκης , μια απο Α.Β.Β.ασιλόπουλο και κανα δυο απο Παπαστράτο), μπαίνουν και κάτι ξώφαλτσες απο το γκούγκλη και καταλαβαίνω οτι είναι γυναίκες διοτι βλέπω τι ψάχνανε στον γκούγκλη και κατέληξαν εδώ.
"Zάντες για ματίζ" : 70 αναζητήσεις

"ψηλές γυναίκες - κοντοί άντρες" : 64 αναζητήσεις

"τακούνια" : 55 αναζητήσεις

"Λάθος γυναίκα είναι η πρώην του" : 25 αναζητήσεις
-------------------------------------------------------

Πολλές γυναίκες εχουν μια ιδιάζουσα αντίληψη της πραγματικότητας,των καιρικών φαινομένων και του χωροχρόνου εν γένει.
Να προσθέσω οτι ΚΑΠΟΙΕΣ ενίοτε διακρίνονται και απο ένα εκπληκτικό timing εναρμονισμένο "πλήρως" με την συμπαντική αρμονία και τάξη.

Γυναικείες παραξενιές : ΦΡΙΝΤΑ - Το Case study
Υπότιτλος : Πως καταστρέφεις ένα (παγωμένο) Σου-Κού αρχικά προορισμένο για ξεκούραση.

Σαββατο βράδυ και μόλις είχα γυρίσει σπίτι κουρασμένος μετά απο καφέ και εντονο κοινωνικό προβληματισμό.
Ηταν μεσάνυχτα , κρύωνα και δεν γούσταρα να ξαναβγώ. Δυστυχώς τα σχέδια της μοίρας μου ήταν - για άλλη μία φορά διαφορετικά...
Το κινητό χτύπησε με εκείνο το ringtone που θυμίζει ινδικό έθνικ και το οποίο εχω αντιστοιχίσει στο κόντακτ της φιλτάτης.
Ινδικό έθνικ διότι ο ήχος αυτός σημαίνει τη έναρξη χρονικού διαστήματος ψυχεδέλειας - ευτυχώς συνήθως μικρής διάρκειας.

- Θιοντορ θα πάω για φαγητό μόνη μου σαν τον κούκοοοο ?

Ερώτηση 1 : Σε έπειασε πείνα μετά τις μια το βράδυ κατα τύχη η σου συμβαίνει κάθε Σαββατόβραδο ?
[Ασαφής απάντηση με παράπονο Μα πεινάω]

Ερώτηση 2: Απο Γλυφαδο-Βούλες που μένουμε πρέπει να πάμε υποχρεωτικά Κεφαλάρι ?
[Ασαφής απάντηση Ξενέρωτεεε]

Επαναλαμβάνω οτι κρύωνα , ήμουν κουρασμένος , δεν πεινούσα και σαν να είχα και ένα μικρό ψιλοπονοκέφαλο.
Τελικά όπως είχε πεί και ο Αριστοτέλης - μην ψαχνεις να βρεις τι θα γίνει στο μέλλον στα μέντιουμ - κοίτα τι γίνεται συνήθως
Συνήθης Κατάληξη
Τελικά καί πήγα καί κρύωνα καί χασμουριόμουνα τρώγοντας .
Πως να το κάνουμε άλλο να ξενυχτάς σε κάνα μπάρ και άλλο να χλαπακιάζεις μεταμεσονυκτίως μαζί με το Γερμανόφωνο διπλωματικό πληθυσμό.
(Ποιοι εχουν τέτοια χούγια ΟΕΟ ? - Οι Γερμανοι , και γώ τώρα το μαθα)


Κυριακή πρωί και γούσταρα οσο τίποτε άλλο να κοιμηθώ.
Ακουγα τον γνωστό ινδικό σκοπό μέσα απο τα βάθη της κατάστασης Θ που βρισκόμουν ΚΑΙ Ναί
ήταν η φιλτάτη κατα τις 8.00 ΠΜ.
Μιλάμε για την Κυριακή με το- υπερβολικό- ψύχος!

- Θιοντορ θα πάμε για καφέ Πάρνηθααα?

Ερώτηση 1 : Ξέρεις οτι χιονίζει , νομίζεις οτι το χιόνι θα δει την αμαξάρα ΣΟΥ και θα ψαρώσει ή νομίζεις οτι έχω όρεξη να μπαζοβγάζω αλυσίδες ?
[Ασαφής απάντηση με παράπονο Μα έχει ωραία Θέα απο εκεί ΔΗΛΑΔΗ δεν ξερεις να βάζεις αλυσίδες?]

Ερώτηση 2: Μα κάνει κρύο ρε Φρίντα......
[Ασαφής απάντηση Ξενέρωτεεε... σιγα το κρύο και τα χιόνια , ουτε αλυσίδες χρειάζεται το Lexus μου ]

Συνήθης Κατάληξη
Καί αλυσίδες βαλαμε καί στο χιόνι γλύστραγα καί κρυο έκανε και παρεπιπτόντως ήπιαμε καφέ.

Θα επανέλθω δριμύτερος με συνέχεια του μαρτυρικού Σου κού διότι χτυπά το Ινδικό ρινγκτόουν.....................................

24.10.07

ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΤΟΝ TRACKER ..........

ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ IP ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ

Γεια σας,

Δεν σκοπεύω να ανεβάσω post προ της 1ης Νοεμβρη τρέχοντος , αλλα καθοτι περίεργος θα ηθελα να ρωτησω αν καποιοι απο σας με βλεπουν απο Αγγλία (και ποιοι).

Παρακαλω απαντηστε μεσω κομμεντ χιαρ μπιλόου.............

16.10.07

Ist Es Wichtig?




Sag mir - ist - es - wichtig?
So richtig - wichtig- ist- es- nicht!
Manchmal bin ich gluecklicher- als ich.
Ja-als-[ich].

14.10.07

3D Αυτοκριτική











Ειναι Κυριακή ξημερώματα , εχω μόλις επιστρέψει σπίτι και νοιώθω περίφημα πραγμα που σημαίνει οτι δεν εχω πιεί οσο όφειλα - το διορθώνω πάραυτα.
Βυθισμένος στην αναπαυτική πολυθρόνα που εχω περιγράψει σε προηγούμενο post , ανάβω το πούρο αποφάσεων και με καθαρό πλέον μυαλό διαπιστώνω οτι το κύμα των σκέψεων που με ταλαιπωρεί τον εγκέφαλο μου τα ξημερώματα τούτης της Κυριακής δεν εχει ποιοτικά μεταβληθεί απο το κυμα σκέψεων που με ταλαιπωρεί κάθε ξημέρωμα Κυριακής εδω και 40+ Σαβατοκύριακα.

Η πραγματικότητα που με περιβάλλει θυμίζει τρισδιάστατο παιχνίδι φορτωμένο με bugs , πιξελιασμένα textures , κακοσχεδιασμένες αποστολές και αόρατους εχθρούς.
Ο παίκτης του παιχνιδιού δεν είμαι εγώ μια και δεν μπορω να πατήσω esc
Μοιαζω περισότερο με χαρακτήρα A.I με το skill στο μηδέν.

Αλλα πάλι μπορεί να είμαι εγώ ο παίκτης και το συναίσθημα του κομπάρσου να ειναι φτηνές δικαιολογίες για το οτι δεν εχω κατορθωσει να αλλάξω αυτα που πρέπει να αλλάξω.

Δεν φοβάμαι τα λάθη πιά.

Θα τα βρω και θα τα διορθώσω όλα.

Ισως μου πάρει λίγο καιρό πάλι αλλα θα τα βρώ...

Κρατηστε με στα feeds και τα ξαναλέμε σε λίγο καιρό ....


Μόλις πάτε σπίτι πατήστε το play στο podcast που εχω δεξιά βάλτε το Evidence αρκετά δυνατά , πιείτε κάτι με ανθρακικό και υψηλά οκτάνια ανάψτε εναν φαίν τομπάκο και κλείστε τα μάτια για λίγο.
Θα συναντηθούμε κάπου στην νοόσφαιρα...


08.10.07

Μια δεκαετία βλακείες












Σημερα γιορτάζω -μεταξυ άλλων- τα 10 έτη απο την ημέρα που έστειλα το πρωτο μου e-mail.

Πρέπει να ηταν ενα καθαρά επαγγελματικό mail αλλά δεν θυμάμαι περισσότερες λεπτομέρειες παρα μόνον την ημερομηνία αποστολής η οποία και εισήλθε
αυτοδικαίως στα bookmark του χωροχρόνου μου.........
Οπως ολες οι πρωτες φορές (sic!)

Για την ακρίβεια η 9η Οκτωβρη του 1997 , ηταν η πρώτη μου μερα στην πρώτη μου(σταθερή) δουλειά.

Θεωρησα εκείνη την ημέρα -ο βλάξ- οτι το να μάθω να πατάω μερικά κουμπιά και να προσθέτω ενα attachment σε ενα άδειο παραθυράκι του Ms Exchange θα με έφερε στον κολωφόνα (πως γραφεται αυτο ρε γμτ) των κομπιουτερικών μου γνωσεων και ενα βημα πιο κοντά στα στελέχη με τις καρω γραβάτες (μην ξεχνάτε οτι ηταν και ναιντις ακόμα)

Μανα εγινα μανατζέρης

Εκτοτε το e-mail ως κατάρα στοιχειώνει την καθημερινή μου ζωή.
Το ιδιο και η εκάστοτε δουλειά.

Εχω μετανοιωσει αρκετές φορές για e-mails που εστειλα , για e-mails που διάβασα και για αρκετά άλλα που εφυγαν αδιάβαστα.
Φυσικά δεν αναφερομαι στα επαγγελματικά e-mails......

Περαν των e-mail , αναλογιζομαι πόσα πράγματα εχουν αλλάξει στην προσωπική μου ζωή κατα την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας...

(Και λεω επίσης να αφησω αυτο το post ψιλο ημιτελές αφενός για να πουλήσω μούρη και μυστήριον και αφετέρου για να προλάβω να τελειώσω κάποτε και 'να ρημάδι e-mail που ξεκινησα να γράφω πρό ωρας)

04.10.07

550

Σκοπευα να γραψω ενα πόστ για το 666 αλλα θα προσγειώσω μικροαστικά την συνομωσιολογική φυση του μπλόγκ τούτου και θα περιοριστω σε εναν αλλο τριψηφιο νούμερο.

550 -
Το ψυχεδελικό λεωφορείο που ενώνει Βορρά με Νότο......
(και τούμπαλιν οταν ανεβαίνεις)


Σημειολογικά το νουμερο αυτό πρέπει να συμβολίζει την διπλή μούτζα (εκ το 5-5) που σκάει καθε πρωί στα μούτρα μου με την ελευση του (παρτα μαλ*κα , μπες μέσα τωρα και τραβα στη μυρμηγκοφωλιά).

Περιέχει δε -όπως ολα τα λεωφορεία- επιβάτες.........
.....Αλλα TI επιβάτες :

Η Φιλιπινέζα σωσίας της Ιμέλντα Μάρκος
Πρόκειται για την υπηρέτρια που δουλεύει στο πατρικό της φιλτάτης ή σε ενα πιο νορμάλ σπίτι . Ντυμένη με την τελευταία λεξη της μόδας της οδού Πειραιώς και Αστυπάλαιας γωνίας διακρίνεται για το στιλπνό κατάμαυρο μαλί και την φάτσα που την κάνει να μην ξεχωρίζει με την παρακαθημενη της Φιλιπινέζα ακόμα και αν εχουν διαφορά 50+ ετών. Στις Φιλιπινέζικες φυλλάδες που διαβάζει ολες οι απεικονιζόμενες εχουν την ιδια μούρη επίσης.

Ο Φιλιπινέζος κηπουρός
Συνήθως φοράει ακριβά παπούτσια και βερμούδα ή φθαρμένο κουστούμι και σαγιονάρες. Ευτυχως δεν κουβαλάει κλαδευτήρια πάνω του αν και αυτό θα ήταν μια καλή λύση στο να προσθέτει βάρος στην ταλαιπωρημένη υπαρξη του διότι καθως περιμένει στην στάση συνήθως κρατιεται απο το κουβούκλιο για να μην τον πάρει ο άνεμος

Η γκομενίτσα -στέλεχος- που πάει Μαρούσι
Απαντάται σε ηλικίες 26-40 , και εμφάνιση super
Το αδιάφορο και συνήθως μπλαζέ υφος συνοδεύεται με ακρόαση ασμάτων της Τάμτας απο το ακουστικό που ξεκινά απο το αυτί και καταλήγει στο Sony Ericsson.
Μια επικίνδυνη παραλαγή του φαινομένου κυκλοφορεί με λαπτοπ στο πισω-πίσω κάθισμα.
(Λοιπόν , μπες στο μπλόγκ μου οπως είσαι )

O Γραβατωμένος 26αρης που επιβιβάζεται στο Φάρο Ψυχικού
Πιθανον να επιδιώκει καριέρα στελέχους αλλα θα τον συμβούλευα να κάτσει στο Φαρο και να γίνει φαροφύλακας.
θα σε πάρω θα σε πάρω , να σε πάω στο Φάρο
Να αγναντεύεις τα καίκια και γω να κολλάω μπρίκια
Το δ(υ)στοιχο του αφιερώνεται με αυτόγραφο του Alles in Ordnung.
Θα φας καλά ΝΕΟΥΣ

O μπαρμπα Χαράλαμπος που μπηκε καταλάθως γιατι μπερδεψε το 550 με το 055
Αντι για την Ιχθυόσκαλα θα καταλήξει στο μέγαρο Βωβού αλλα ετσι είναι η ζωή μπάρμπα.Αλλους τους ρίχνει στις χλιδές και αλλους στις τσιπούρες.

O Ψυχεδέλειας νεαρός που μοιάζει με τον μπασιστα των Anthrax
(νο κόμεντς)

O Νυσταγμένος ταμίας της Eurobank που κατεβαίνει Κηφισίας και Ευμόλπου
Αν το καλοσκεφτείς προκειται για βαρυποινίτη ή για καταδικασμένο ανθρωπο σαν τον περιπλενωμενο Ιουδαίο, μια και δεν ειναι στέλεχος αλλα αναγκάζεται να φοράει γραβάτα και ασπρο πουκάμισο μεσα στο 550

Αυτά.

Θα μπω και αύριο να κάνω μια εκτενή παρατήρηση των επιβατών του εν λόγω λεωφορείου και θα γράψω ενα συμπλήρωμα μες το ΣΚ.