30.05.08

Μια Ερώτηση απο το Παρελθόν



Καθε Σαββατο πρωί ξυπνάω νωρίς (μεγάλη ανωμαλία)

Με την πρώτη γουλιά καφέ και την δεύτερη ρουφηξιά του πούρου αποφάσεων , εχω κάνει defrag στις σκέψεις της βδομάδας και το μυαλό ταξιδεύει στη Νοοσφαιρα και ακόμα πιο πέρα.

Αν ηξερες ακριβώς την ημερομηνία του θανάτου σου θα ηθελες να μάθεις ποτε θα πεθάνεις ?
Και αν ηξερες ποτε θα πεθάνεις , θα ήθελες να μάθεις την αιτία του θανάτου σου ?


Εμεινα με το πούρο στο χέρι -για λίγα λεπτά -να κοιτάζω απλανώς τον ορίζοντα προσπαθώντας να θυμηθώ ποτε και υπο ποιες συνθήκες μου εγινε η ερώτηση ......

Ο Εμπερχαρντ Κνόμπλοχ καθηγητής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο στεκόταν ολοζώντανος μπροστά μου μια δεκαπενταετία απο την χρονική στιγμή που με ρώτησε περιμένωντας ακόμα απάντηση.

Κοιταξα κλεφτά πίσω μου το γεμάτο αμφιθέατρο και διαπίστωσα οτι με κοίταζαν ολοι ακόμα.


Ελπίζω να μην ειστε οπλισμένος και απλά ψάχνετε για δικαιολογίες απάντησα κοφτά και καθώς ολοι γελαγαν δυνατά είδα το μέλλον μου να διαγράφεται καθαρά μπροστά στα μάτια μου.

Αλλη μια τετοια ερώτηση θα με στείλει στο Kingdom come πιο γρήγορα απο οτι αυτό το πούρο συμπλήρωσα οταν οι συμφοιτητές μου σταμάτησαν να γελούν.

Δεν θα ηθελα να δω το πιστοποιητικό του θανάτου μου διοτι απο την στιγμή που θα γνώριζα θα εκανα οτιδηποτε περνά απο το χέρι μου για να ανατρέψω την μοίρα μου αρα η πρόβλεψη δεν θα ηταν πια πρόβλεψη και κατα συνέπεια θα αυτο- ακυρωνόταν την στιγμή που το μάθαινα.

Ο θάνατος εχει το δικό του Βασίλειο του οποίου ολοι ειμαστε αυτοεξόριστοι υπήκοοι στην ουρά για την βίζα της επιστροφής δεν νομίζετε χερ Προφεσσόρ ?

Λιγη γραφειοκρατια παραπάνω στα διαβατήρια θα μας χαλάσει?

Δεν ξερω αν ο Κνομπλοχ συμφώνησε αλλα εγώ αποφάσισα να ταισω το γατί που τοση ωρα με κοίταζε παραξενεμένο να μιλάω και να χειρονομώ μονος με το πούρο στα χέρια

27.05.08

Γηράσκω Αει διδασκόμενος

Φτανω αισίως τα 40 αλλα νοιώθω σαν τον πιτσιρικά που εχει πιαστεί αδιάβαστος και εχει τσακωθεί σε ολα τα διαλείματα.

Θεωρούσα οτι η ανθρώπινη μικροαστική φύση είχε εκδηλωθεί μπροστά μου σε ολο της το μεγαλείο αλλα μάλλον εκανα λάθος καθότι εχει πολλούς για μέτρημα λάκους αυτη η φάβα ...


Τι εγινε - ρωτάς,τιποτα συγκεκριμένο - σου απαντώ....

Απλά βαρέθηκα να βλέπω γυρω μου γκαζόμαγκες , αξύριστους , συνδικαλιστές , παιδιά του μπαμπά κτλ.

Και τι κάνεις γιαυτό - ρωτάς , ξαναφόρεσα τα μαγικά γυαλία σου απαντώ


18.05.08

Μπίζνες Τρίπ

Εκ της ομάδος του Alles in Ordnung ανακοινούται οτι θα απουσιάσω δια ενα μικρό εως απειρο ελάχιστο χρονικό διάστημα εξαιτίας ενος αξάφνου πλην ομως σημαντικοτάτου μπιζνες τριπ .

Της ευκαιρίας τούτης δοθείσης θα ηθελα να σας κλαριφικάρω τα κάτωθι :

1. Ουδεμία σχέση εχωμε ως βλογ με εισαγωγές τσιμούχας , τσιπούρας , ηλιελαίου , μεταχειρισμένων πούρων κτλ

2. Ολα συνεχίζουν να είναι ενα ψέμα

Ιστορικές Φιγούρες : Ο Λουκάνικος















Δεν τον βάφτισαν Λουκάνικο , ούτε κανείς αλλος εκτός απο μένα τον αποκάλεσε ποτέ ετσι.

Ο Λουκάνικος πρέπει να γεννήθηκε μια κρύα νύχτα του 1972 στην Αθήνα.
Δεν ημουν μπροστά και δεν γνωρίζω περισσότερες λεπτομέρειες για την μέθοδο τοκετού.Θα μείνω στο ατυχές του γεγονότος ........

Ο Λουκάνικος ητο τέκνον συμπαθούς μικροαστού μιζαδόρου και γηραιάς κοντόχοντρης νοικοκυράς απο αυτές που συνήθως κλέβουν σαλάμια απο τα συνοικιακά σούπερ μάρκετ.

Διέθετε -ο Λουκάνικος- και ενα μεγαλύτερο αδελφό τον Βλακόνιο ο οποίος μεχρι την ημέρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές κατοικούσε Αγαμήτου και Αργοστρόφου γωνία.


Οι πορείες μας δυστυχώς διασταυρώθηκαν οταν κανένα πανεπιστήμιο στην Ελληνική επικράτεια δεν δεχτηκε τον Λουκάνικο και (αυτός) απεφάσισε να μεταβεί στο εξωτερικό για σπουδές.

Τον γνώρισα σε μια Ελληνική ταβέρνα της Λιέγης απο αυτές που σερβίρουν μπροσέτες με καμμένο ρύζι και παίζουν επιτυχίες του Καζαντζίδη.
Εκει μεσα ολοι κλαίγανε πρωι μεσημερι βράδυ στην αρχη γιατι ητανε μεταναστες και μετα απο συνήθεια.


Ο Λουκάνικος επλενε πιάτα και σερβίριζε ταραμά και σαλάντ γκρέκ ακατάπαυστα.
Στα διαλείματα της δουλειάς συμπαραστεκότανε στο αφεντικό και εκλαιγε και αυτός
ακούγωντας επιτυχίες του Καζαντζίδη και το *μπήκαν στην Πόλη οι Οχτροί* σε ινστρουμένταλ

Μετά τη δουλειά γύρναγε στο φτωχικό διαμερισματάκι που έμενε με άλλους 5 Ελληνες φοιτητές

Ο Λουκάνικος ομως σπούδαζε και δούλευε και αυτό ηταν κατόρθωμα.
Επρεπε να είναι κατόρθωμα και ολοι να τον θαυμάζουν...


Το πραγματικό κατόρθωμα όμως ηταν οτι δεν εμαθε ποτέ Γαλλικά και δεν πέρασε ποτέ κανένα μάθημα στα τρία χρόνια που σπούδαζε εκεί.

Δούλευε και σπούδαζε και αυτό τον έκανε (στα μάτια του) κάτι σαν τον Ξανθόπουλο.
Ολοι τον αγαπούσαν ....
Ολοι εκτός απο τους συγκατοικους του...

Το πρόβλημα με τον Λουκά-νικο βλέπεις ήταν οτι πάντα κάποιος άλλος έφταιγε , κάποιος κακός συγκάτοικος του εκλεβε τα σαλάμια και τα λουκάνικα απο το ψυγείο , κάποιος κακός καθηγητής τον εκοβε στις εξετάσεις κτλ

Το μυστήριο των κλοπών αλλαντικών και λουκουμιών μάρκας "λε γκατό τραντισιονέλ γκρέκ" που μάστιζε το φτωχικό των 5+1 φοιτητών λύθηκε οταν ενα πρωί αναρτήθηκαν στην εισοδο φωτογραφίες πολαρόιντ του Λουκάνικου να πετά ο ιδιος -απο το παράθυρο- τα τρόφιμα στον ακάλυπτο προς τερψη των βελγικων γατιών
Ισχυς του η αδικία και ο φανταστικός κατατρεγμός...

Το άλλο μυστήριο της κακής απόδοσης του στα μαθήματα δεν εχει λυθεί μέχρι τώρα.

Οταν τον συνάντησα στην πλατεία Συντάγματος -μετά απο 15 έτη- *εντελώς τυχαία* ημουν εφοδιασμένος με ενα μεγάλο σαλάμι.

Τον σκούντησα αθώα καθώς περπάταγε μπροστά μου και μολις γύρισε τον πληροφόρησα οτι του έπεσε το σαλάμι.
Ημουν ετοιμος να του το εφαρμόσω εκεί που έπρεπε αλλα το ισχυρό σοκ της συνάντησης και το θριαμβευτικό βλέμμα μου τον ετρεψε σε φυγή.


Ειναι απο τις στιγμές της ζωής μου που θα ηθελα να ξαναβάλω στο replay.

11.05.08

Ασχετο [Νο 2]










Θυμάμαι οτι είχα καταφέρει να μείνω απο βενζίνη χωρίς να υπάρχει έλλειψη βενζίνης στα πρατήρια και απεργία στους μεταφορείς καυσίμων.
Ειχε χαλάσει το φλοτέρ του Κορεατικού θαύματος της τεχνολογίας το οποίο και οδηγώ τα τελευταία χρόνια.

Συμβαίνουν αυτά θα μου πείτε (και οχι μονο σε Κορεάτες)....

Αυτο που θυμάμαι απο την αποφράδα εκείνη ημέρα ειναι οτι περασαν δίπλα μου 2 τουλάχιστον περιπολικά και κανείς μικροαστός μπάτσος δεν αναρωτήθηκε για το τι θα μπορούσε να εχει πάει στραβά στο μπλέ Νταεβού που ακίνητο έκλεινε την δεξιά λωρίδα του οδοστρώματος.
Στ'αρχίδια τους οι ανεκπαίδευτοι....
Απο τότε περίπου εχω να δω περιπολικό στο δρόμο......

Πέρασαν κατι χρόνια και αυτοκίνητο δεν άλλαξα.
Επίσης δεν άλλαξα και χώρα παραμονής ...

Η σταθερή αξία του Ελληνικού μικροαστικού ατομισμού εχει παραμείνει στις ιδιες τιμές κανωντας την Αθήνα αγαπημένο προορισμό και δεύτερη πατρίδα των δραστήριων Βαλκανίων γειτόνων μας και μόνο αυτών.

Οταν το καταστατικό της εταιρείας σου αναφέρει ως σκοπό εργασι
ών την σωματεμπορία και τις διακεκριμένες κλοπές και ληστείες δεν θα πας στο Αμβούργο να ανοίξεις υποκατάστημα διοτι εκεί περαν των ανταγωνιστών εκεί εχει καταστολή.

Θα πας στην Αθήνα διοτι στην Αθήνα και να πατήσεις το γκαζι στα 120 δεν θα δεις το τσοπέρι απο πάνω σου και το (πράσινο) περιπολικό πίσω σου.
-Μεταξυ μας- και πεζό να πατήσεις στην Αθήνα μην τον ειδατε τον Παναή (το Πανάγωφ στα Βαλκανικά)


Στην Αθήνα η καταστολή περιορίζεται στους ευκολους στόχους.
Γενιές ολόκληρες κουραδόμαγκων αστυφυλάκων του καφενέ εκπαιδεύτηκαν να τα βάζουν με δασκαλάκους και συνδικαλιστές .
Τώρα οι συνδικαλιστές ειναι μαζί μας ,οι δασκαλάκηδες εχουνε δάνεια ,μεινανε μόνο οι πραγματικοί εγκληματίες .

Δυσκολοι στόχοι οι εγκληματίες βέβαια αλλα δε γ*μείς , εγω θα σωσω το κόσμο που είμαι Αρχιφύλακας το πρωί και πορτιέρης το βράδυ?
Μα τι θέματα πιάνεις ρε Γερμανός ....-θα μου πείς -
Γράψε -Μία -φορά ενα ποστ με συναίσθημα , κατι που θα σε βοηθήσει να βγάλεις τα σωψυχα σου εξω (σωψυχα είπα ,κορέκτ?)
Σταμάτα να πετάς τις ψυχεδελικές γκρίνιες σου στο μπλόγκ τούτο και ΓΙΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που χεις καταντήσει το σούργελο της μπλογκόσφαιρας....
ΟΚ μάλλον έχεις δίκιο γιαυτό και εγώ λέω να αλλάξω :θα αρχίσω τα ψαγμένα και συναισθηματικά ποστ γραμμένα με μεγάλη γραμματοσειρά

Δυσκολος στόχος βέβαια αλλα δε γ*μείς , γιατί εγώ να γκρινιάζω ?
Εγω θα σωσω το κόσμο που είμαι Υπάλληλος το πρωί και Γερμανός το βράδυ?


Tί ? Δεν μπορώ να σώσω το κόσμο εγω ο Μπλόγκερ ?

Ασχετο, αλλα το λέω και θλίβομαι .....


09.05.08

To Χειρόγραφο












Ξέχνα το πληκτρολόγιο και τις στάνταρ γραμματοσειρές του μπλόγκερ.
Ξέχνα τις φατσούλες και τα περιτά
Γράψε κάτι σε μια κόλλα χαρτί και ανεβασέ το ....

Η πρόκληση στον φαινομενικά απλό αυτό στόχο ηταν εμφανής.
Γράφω λοιπόν την πιο βαθυστόχαστη φράση που εχω σκεφτεί ποτέ και την ανεβάζω για να διαπιστώσω εκ των υστέρων οτι είτε οι χωροχρονικές ανωμαλίες που μαστιζουν αυτο το μπλόγκ είναι αδυσώπητες , είτε οτι χρησιμοποίησα πάλι αόρατη (σε σας) μελάνη.

Τι ακριβώς συνέβη δεν θα το μάθουμε ποτέ(ς)