Το Νόημα της Ζωής σε ενα πόστ

(Δεν εχω σκάνερ , φωτογράφησα το κομικ με το κινητό , ΟΚ ? ) 

  

Η ζωή ορισμένων ανθρώπων ειναι σαν το χαλασμένο ξυπνητήρι που κανει παραπλανητικά τικ τακ  στο κομοδίνο καθως εκείνοι ροχαλίζουν τον υπνο του δικαίου. 
Το ξυπνητήρι δεν χτυπά ποτέ και εκείνοι το κοιτούν με τρόμο το επομενο μεσημέρι. 
Τα ξυπνητήρια και τα καμπανάκια γενικώτερα εχουν το δικό τους βασίλειο. 

Στην δική μου περίπτωση ενα παρελθοντικό καμπανάκι χτύπησε σήμερα το μεσημέρι. 

Δεν κοιμόμουνα αλλα καθόμουν σπίτι και εβλεπα την δεκατη επανάληψη του ξεφωνημένου σήριαλ "Δυο Ξένοι". 
 Δεν ημουν και φαν της σειράς τότε που παιζόταν αλλα ακούσια ξαναγύρισα στην εποχή που πρωτοέβλεπα τις συγκεκριμένες σκηνές και πρωτοάκουγα τις ψιλορετρό ατάκες. 
"Αυτα ελεγε και ο Αρσένης και του κάνανε το υπουργείο αυγουλιέρα" , "ειναι σαν να χωρίζεις τον Σημίτη με τον Τσουκάτο ".........

Πανε 11 χρόνια και ητανε μολις σα χθές  αναρωτήθηκα με κίνδυνο να ακουστώ σαν την Αργυρένια που ξαναβλέπει συγκεκριμένο βιντεοκλίπ της Βανδή μετα απο 14 έτη


Aναρωτήθηκα τι διάολο εκανα ΕΓΩ ολα αυτά τα 11 χρόνια ... 

Αν και δεν ειχα πέσει σε καποιο είδος χειμερίας νάρκης , οι αναμνήσεις μου απο την τελευταία δεκαετία ειναι συγκεχυμένες, σιγουρα : 

1.Δεν παντρεύτηκα (θα το θυμόμουνα αν ειχα) 

2.Δεν εκανα παιδιά (η τεκνοποιία συμβαδίζει με το γάμο στις περιοχές εξω απο το γκέτο)

3.Δεν εκανα ούτε καν νεους φίλους (με την πραγματική έννοια του όρου) ,

4+5 Δεν πήρα επίδομα εγκαιρης προσέλευσης και συρραπτικού ΚΑΙ δεν πήρα συνταξη στα 35 απο ΔΕΚΟ 

6.  Δεν πηρα τις μερες αδειας που μου αντιστοιχούσαν αφηνωντάς τες παρακαταθήκη μαζί με τις ευχές μου για καλά λουκέτα στους τεως εργοδότες μου..Οι ευχές μου εισακούστηκαν αφηνωντάς μου μια στυφή γεύση δικαίωσης και πικρίας για τους εκατοντάδες ανέργους που αφησαν πίσω τους.

Στα highlights κατι πυργοι που πεσανε μερα μεσημέρι , ενα καινούργιο νόμισμα που αντικατέστησε την δραχμή κατι παράτες της κακιάς ωρας (νομίζω Ολυμπιακοι αγώνες λέγονταν) και μετά φωτιές και μια χωρα να ζητάει ελεημοσύνες σαν τον ζητιάνο και μολις τα πάρει να βρίζει αυτούς που της τα δώσανε. 

Σταθερή αξία το χαρτζιλίκι απο εναν ιδεατό μπαμπά (δημόσιο) των ανωρίμων τέκνων που σαρανταρίσανε και ομως μείνανε παιδάκια να τσακώνονται στην αυλή (δικόοοο μου το επίδομα σου λέω)..... 

 Το πιο πιθανό να συμβεί ειναι αυτό που συνήθως συμβαίνει ελεγε ενας συνομήλικος μου φιλόσοφας (Αριστο τον λέγανε θαρώ) οπότε δεν εχω και καμία αμφιβολία για το τι θα σκέφτομαι σε δεκα χρόνια απο τώρα. 

Η ζωή μου κύκλους κάνει και το Γατί απέξω κλάνει.