3D Αυτοκριτική

Ειναι Κυριακή ξημερώματα , εχω μόλις επιστρέψει σπίτι και νοιώθω περίφημα πραγμα που σημαίνει οτι δεν εχω πιεί οσο όφειλα - το διορθώνω πάραυτα.
Βυθισμένος στην αναπαυτική πολυθρόνα που εχω περιγράψει σε προηγούμενο post , ανάβω το πούρο αποφάσεων και με καθαρό πλέον μυαλό διαπιστώνω οτι το κύμα των σκέψεων που με ταλαιπωρεί τον εγκέφαλο μου τα ξημερώματα τούτης της Κυριακής δεν εχει ποιοτικά μεταβληθεί απο το κυμα σκέψεων που με ταλαιπωρεί κάθε ξημέρωμα Κυριακής εδω και 40+ Σαβατοκύριακα.

Η πραγματικότητα που με περιβάλλει θυμίζει τρισδιάστατο παιχνίδι φορτωμένο με bugs , πιξελιασμένα textures , κακοσχεδιασμένες αποστολές και αόρατους εχθρούς.
Ο παίκτης του παιχνιδιού δεν είμαι εγώ μια και δεν μπορω να πατήσω esc
Μοιαζω περισότερο με χαρακτήρα A.I με το skill στο μηδέν.

Αλλα πάλι μπορεί να είμαι εγώ ο παίκτης και το συναίσθημα του κομπάρσου να ειναι φτηνές δικαιολογίες για το οτι δεν εχω κατορθωσει να αλλάξω αυτα που πρέπει να αλλάξω.

Δεν φοβάμαι τα λάθη πιά.

Θα τα βρω και θα τα διορθώσω όλα.

Ισως μου πάρει λίγο καιρό πάλι αλλα θα τα βρώ...

Κρατηστε με στα feeds και τα ξαναλέμε σε λίγο καιρό ....


Μόλις πάτε σπίτι πατήστε το play στο podcast που εχω δεξιά βάλτε το Evidence αρκετά δυνατά , πιείτε κάτι με ανθρακικό και υψηλά οκτάνια ανάψτε εναν φαίν τομπάκο και κλείστε τα μάτια για λίγο.
Θα συναντηθούμε κάπου στην νοόσφαιρα...