Μια Ερώτηση απο το Παρελθόν

Καθε Σαββατο πρωί ξυπνάω νωρίς (μεγάλη ανωμαλία)

Με την πρώτη γουλιά καφέ και την δεύτερη ρουφηξιά του πούρου αποφάσεων , εχω κάνει defrag στις σκέψεις της βδομάδας και το μυαλό ταξιδεύει στη Νοοσφαιρα και ακόμα πιο πέρα.

Αν ηξερες ακριβώς την ημερομηνία του θανάτου σου θα ηθελες να μάθεις ποτε θα πεθάνεις ?
Και αν ηξερες ποτε θα πεθάνεις , θα ήθελες να μάθεις την αιτία του θανάτου σου ?

Εμεινα με το πούρο στο χέρι -για λίγα λεπτά -να κοιτάζω απλανώς τον ορίζοντα προσπαθώντας να θυμηθώ ποτε και υπο ποιες συνθήκες μου εγινε η ερώτηση ......

Ο Εμπερχαρντ Κνόμπλοχ καθηγητής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο στεκόταν ολοζώντανος μπροστά μου μια δεκαπενταετία απο την χρονική στιγμή που με ρώτησε περιμένωντας ακόμα απάντηση.

Κοιταξα κλεφτά πίσω μου το γεμάτο αμφιθέατρο και διαπίστωσα οτι με κοίταζαν ολοι ακόμα.

Ελπίζω να μην ειστε οπλισμένος και απλά ψάχνετε για δικαιολογίες απάντησα κοφτά και καθώς ολοι γελαγαν δυνατά είδα το μέλλον μου να διαγράφεται καθαρά μπροστά στα μάτια μου.

Αλλη μια τετοια ερώτηση θα με στείλει στο Kingdom come πιο γρήγορα απο οτι αυτό το πούρο συμπλήρωσα οταν οι συμφοιτητές μου σταμάτησαν να γελούν.

Δεν θα ηθελα να δω το πιστοποιητικό του θανάτου μου διοτι απο την στιγμή που θα γνώριζα θα εκανα οτιδηποτε περνά απο το χέρι μου για να ανατρέψω την μοίρα μου αρα η πρόβλεψη δεν θα ηταν πια πρόβλεψη και κατα συνέπεια θα αυτο- ακυρωνόταν την στιγμή που το μάθαινα.

Ο θάνατος εχει το δικό του Βασίλειο του οποίου ολοι ειμαστε αυτοεξόριστοι υπήκοοι στην ουρά για την βίζα της επιστροφής δεν νομίζετε χερ Προφεσσόρ ?

Λιγη γραφειοκρατια παραπάνω στα διαβατήρια θα μας χαλάσει?

Δεν ξερω αν ο Κνομπλοχ συμφώνησε αλλα εγώ αποφάσισα να ταισω το γατί που τοση ωρα με κοίταζε παραξενεμένο να μιλάω και να χειρονομώ μονος με το πούρο στα χέρια