Face in the crowd

Ειμαι χωμένος στην πολυθρόνα "κήπου" της συνοικιακής καφετέριας.
Εσυ κάθεσαι απεναντι μου.
Κοσμος τριγύρω μας -πιτσιρίκια κυρίως - με την ευρεία εννοια του ορου.
Νοιωθω πρόσωπο στο πλήθος .....

Ολοι χειρονομούν γελάνε και μιλάνε δυνατά , εμείς οι δυό είμαστε στο silent mode.
Σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα προφανώς , γελάμε και αυτο επαναλαμβάνεται 4-5 φορές.
Η κοπέλα στο διπλανό τραπέζι μας κοιτά περίεργα ..... που να ξερε !

Σε κοιτάω πίσω απο το τεράστιο ποτηρι μπύρας και θυμάμαι την αντίστοιχη σκηνή πριν απο 13 χρόνια στο Βέλγιο .
Δεν φαίνεται να έχεις αλλάξει καθόλου απο τότε , τουλάχιστον ετσι όπως σε βλέπω πίσω απο το τεράστιο ποτήρι μπύρας .
Προσπαθώ να δεχτώ ατάραχος ενα κύμα αναμνήσεων που αποτελείται απο χιλιάδες , τι λέω ..εκατομύρια στιγμές.. που ολες ειναι ξεχωριστές και όλες γίνονται ένα με το παρόν.

Ψιθυρίζεις χωρίς λόγια τους στίχους του τραγουδιού που ακούγεται :

Before all of this ,ever went down
in another place, another town,
you were just a face in the crowd
out in the street,
walking around
A face in the crowd
Out of a dream, out of the sky

...Και αν ολα γυρω μου ηταν σκόνη και τιποτε απο αυτα δεν είχε συμβεί
ημουν καπου αλλού σε μια άλλη πόλη
θα ησουν (για μένα) ενα πρόσωπο στο πλήθος .....