To θράσος

Θελω να βαλω στην πάντα τους συμβατικούς ορισμούς και τις περιτές θεωρίες. 

Θέλω να ακούσω μερικά παραδείγματα.......

Για να καταλάβω τι ακριβώς ειναι το θράσος πρέπει να διαβάσω ολο αυτό ?

Ειχα Θράσος οταν το έγραφα...

Δεν ειχα σκοπό...

....Να ανεβάσω νεα ανάρτηση , μεχρι που ειδα τα keywords αναζητήσεων του google που ανοιξαν την σελίδα μου.

Τα παραθετω χωρίς σχολιασμό :

1. Γηράσκω αει διδασκόμενος

2. Πως να παω Γλυφαδα απο τα Βορεια Προάστια

3. 50 ways to leave your lover

4. Πως να πτωχεύσεις γρήγορα

5. 80'ς εφηβεία καλοκαίρι

6. Ταμιας Eurobank

7. Einai trelos o germanos

8. Πότε ερχεται ο Νιμπίρου?



Ανεβαζω ποστ -προσεχώς- με απαντήσεις σε ολα τουτα τα ερωτήματα

Μεχρι τότε ....

Καληνύχτα σας.

Ο Πακιστανός

Σήμερα κλείνω 13780 συνεχόμενες μέρες υπαρξης.
Ενα παλιό μικροαστικό εθιμο θελει κάποιους να γιορτάζουν καθε δωδεκα μήνες τα γενέθλια τους.
Εγώ αποφάσισα να γιορτάζω κάθε 1047 μέρες.
[Γιατι ετσι γουστάρω.]

Μόλις 360 μερες πρίν , παρευρισκόμουν σε ενα επαγγελματικό meeting με στελέχη εταιρείας που ειχαν την φαεινή ιδέα να συνεχίσουν να ονομάζουν το κυριο προιόν τους (φυσικός χυμός πορτοκαλιού) ως -Not from concentrate- orange juice.
Προσπαθούσα να τους εξηγήσω οτι δεν ειναι καλή ιδέα να ονομάζεις ενα προιον με τιτλο της μορφής : άρνηση + αλλο προιον αλλα δεν τους επεισα.
Φευγοντας συστήθηκα ως οχι ο Θανάσης Παπαδόπουλος

Τωρα που το ξανασκέφτομαι 13780 ημέρες με το ιδιο όνομα ειναι πολλές.
Το 'χω συνηθήσει ομως - ασε που θα μπερδεύομαι αν το αλλάξω

Τα ονοματα σε αυτη τη χώρα ειναι περιττά. Λέω να αρχήσω να χρησιμοποιώ περιγραφές και χαρακτηρισμούς : "O Μλκας με το ασπρο πουκάμισο που ειναι ξαδερφος του τάδε"

Την ωρα που εσεις διαβάζετε αυτο το ποστ εγω δεν θα το διαβάζω.
Το χω κόψει το σπόρ γιαυτό και δεν απαντώ σε σχόλια.
Ισως φταίει ενα self disasociation που επαθα τις προάλλες.
Σαν να μιλάω σε κάποιον άλλο , νοιώθω πλέον οταν σκέφτομαι.

Τελικά θα τ'αλλάξω το όνομα ..... (απο Γερμανός σε Πακιστανός)

(Και καλά να τα γράφω ,απορώ για ποιο λόγο τα ανεβάζω τετοια ποστ )

Στρουθοκαμηλισμός

Μια ακτίδα φωτός μπήκε απο τις γρύλιες θυμιζοντας μου οτι υπάρχει και έξω κόσμος.
Κατέβασα τερμα τις γρύλιες μετά την απεχθή αυτή διαπίστωση..

Δεν υπάρχει τιποτα εξω απο το σπίτι μου ή τουλάχιστον δεν πρέπει να υπάρχει...

"Το σπίτι μου έχει μια πόρτα που κλειδώνει και πατζούρια που ασφαλίζουν.
Έχει βιβλία που με καθηλώνουν, ένα ίντερνετ που με ψυχαγωγεί και μια κουζίνα που με διασκεδάζει. Έχει μουσική που με ταξιδεύει και ταινίες που με γεμίζουν."

Διαπιστώνω οτι τον τελευταίο καιρό ζω μέσα ακόμα και οταν ειμαι έξω.

Οχυρωμένος πίσω απο διακριτικά μαύρα γυαλιά που δεν βγάζω ακόμα και οταν βρίσκομαι σε κλειστούς χώρους.
Τα ακουστικά βρίσκονται μονίμως πίσω απο το αυτί μου.

Θέλω να ακούω και να βλέπω οτι με συμφέρει (μόνο)

Κάτι σαν τις στρουθοκάμηλους .......

"Τελευταία, κάτι άλλαξε. Δεν κρύβομαι μέσα στο σύμπαν μου μόνο για αναρρώσω.
Παρατηρώ ότι περνάω υπερβολικά καλά μόνος χωρίς να μου λείπει ο έξω κόσμος.
Ξέρω ότι είναι λάθος αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί..."

Ευτυχία

Καποιες μέρες καθόταν μεχρι αργά μπροστά στον υπολογιστή του και έγραφε στο *μπλόγκ*.
Εκεί καταγράφω σκέψεις και συναισθήματα για να τα θυμάμαι αργότερα είχε πει σ'ενα φίλο που τον ρωτησε τι διάολο ειναι αυτά τα μπλόγκ.

Το οτι ειχε συναισθήματα το ειχε ξαναθυμηθεί τελευταία κατα την διάρκεια μιας εσωτερικής διεργασίας που εμοιάζε με εκτινασόμενο καπάκι κατσαρόλας που βράζει. Αλλοι το λένε mid life crisis , αλλοι μπορεί να το λένε συγχώνευση ή εξαγορά , εγω το λέω κατσαρόλα αλλα δεν θα κολήσουμε και στους ορισμούς...

Ολα υπο έλεγχο , ολα είναι σε τάξη είχε πει σε κάποιον άλλο που του χανε φανει μπερδεμένα αυτά που γράφει.

Για να το αποδείξει οτι ολα ειναι σε τάξη , βάλθηκε μια νύχτα να γράφει ενα αρθράκι λίγο μυστήριο και λίγο σκωπτικό με ενα θέμα ομως κοινότυπο : Tην ευτυχία.

Θέλετε να σας πω τι ακριβώς είναι η Ευτυχία παιδιά ,για να μην σας πιάνουνε κοροιδα αυτοί που πουλάνε τα διακοποδάνεια ?

Δεν υπάρχει ευτυχία σκεφτότανε καθώς εγραφε , μια ψευδαίσθηση είναι σαν τον κόσμο γύρω μας. Θα αποδείξω Θεωρητικά και Πρακτικά οτι η ορμονική ψευδαίσθηση που αποκαλούμε ευτυχία ειναι μια ηλιθιότητα , ενα bug του αβθρώπινου εγκεφάλου

Ανέβασε μια φωτογραφία με κάτι φοίνικες εγραψε και κάνα δυο χιουμοριστικές μαλακιούλες στην αρχή και κατέληξε :

Οσο περισσότερο αναλογίζεσαι την ευτυχία του παρελθόντος είσαι δυστυχής στο παρόν ή ιστορικά ευτυχής - ευτυχία στο παρόν ομως δεν θα βρείς παρα μονο οταν αυτό γίνει παρελθόν….Η διαφορά δυναμικού μεταξύ καταστάσεων ευτυχίας - “δυστυχίας” είναι άσχημο πράγμα και εδώ εκφράζω προσωπική άποψη.
Γιαυτό δεν γουστάρω πια τα πολλά γιούχου και λα - λα στο παρόν,
Ρε άσε …..

Κορυφαία *ατάκα* την οποία ομως και ξέχασε γρήγορα , γιατι οπως και να το κάνουμε δεν ζει κανείς γύρω μας με βασικό στόχο την αποφυγή της ευτυχίας σήμερα , επειδή προβλέπεται δυστυχία αύριο.

Να εξαιρέσω το Νοστράδαμο και κατι ΕΜΟ του Λυκείου Κεφαλαρίου

Πέρασε λοιπόν ενας χρόνος και κάτι μήνες απο την εποχή που εγραψε αυτη την παράγραφο και ηρθε το χθεσινό βράδι.

Στην σκηνή μπροστά του οι Leppard να παίζουν τα ιδια ασματα που παίζανε στο κασετοφωνο του πριν εικοσι χρόνια και γυρω του φίλοι και γνωστοί με τους αναπτήρες στα χέρια και ενα feeling στον αερα *αυτό κάπου το εχω ξαναζήσει *.

Μπορεί να εφταιγε ο αερας (ξέρετε απο συναυλίες) , μπορεί τα τραγούδια ...

Τοτε θυμήθηκε εκείνη την παράγραφο (μιλάμε για κουλό timing) και κατέληξε στο οτι η ευτυχία εχει ενα timing εξ'ισου κουλό με τις σκέψεις του.

Εμφανίζεται οταν δεν την περιμένεις και κρατάει λίγο.

Οταν την ψάχνεις δεν είναι ποτέ εκεί.

Δεν προαναγγέλει την παρουσία της και οταν την νοιώθεις αδιαφορείς για παρελθόν και μέλλον.

Δες και το post