Street Lights

Αργα το βράδυ παρκάρισα το αυτοκίνητο στο ιδιο ακριβώς σημείο που παρκαρα κάθε πρωί οταν εφτανα στη δουλειά.

Εκεινη την εποχή και κατα την προσφιλή μου συνήθεια γκρίνιαζα στον εαυτό μου που βρήκα δουλειά που στεγάζεται σε εμπορικό κέντρο , γκρίνιαζα που ο απέναντι τοίχος ηταν άβαφτος , που δεν εχω καλή θέα στη παραλία της Γλυφάδας κτλ

Το ίδιο σημείο της πρωινής γκρίνιας μου φαινόταν τωρα μαγικό....

Δεν είχε αλλάξει τίποτε - ούτε το City Plaza , ουτε ο απέναντι τοίχος , ουτε η Λεωφόρος Βουλιαγμένης.
Το ίδιο μαγικό μου φάνηκε και το υπόλοιπο της διαδρομής μεχρι Βαρκιζα........

Αποδίδω το φαινόμενο της "μαγείας" στην επίδραση του φωτισμού και της μουσικής στο "δροσερό" καλοκαιρινό Σαββατόβραδο.

Τωρα που το σκέφτομαι -υπο συνθήκες - ειχα πάντα ενα θεμα με τα φωτα των δρόμων οταν περπατούσα η οδηγούσα αργα το βράδυ. Παγιδευαν την σκέψη και εκαναν τα πάντα γυρω μου να φαντάζουν διαφορετικά.
Θυμάμαι τον εαυτό μου αργα το βράδυ -σε μια ημερομηνία συμμετρική με την σημερινή - να φωτογραφίζω τα φώτα της Μεσογείων...





















(Το τραγούδι που έπαιζε -τότε και τώρα- σε video clip )