Ο Πακιστανός

Σήμερα κλείνω 13780 συνεχόμενες μέρες υπαρξης.
Ενα παλιό μικροαστικό εθιμο θελει κάποιους να γιορτάζουν καθε δωδεκα μήνες τα γενέθλια τους.
Εγώ αποφάσισα να γιορτάζω κάθε 1047 μέρες.
[Γιατι ετσι γουστάρω.]

Μόλις 360 μερες πρίν , παρευρισκόμουν σε ενα επαγγελματικό meeting με στελέχη εταιρείας που ειχαν την φαεινή ιδέα να συνεχίσουν να ονομάζουν το κυριο προιόν τους (φυσικός χυμός πορτοκαλιού) ως -Not from concentrate- orange juice.
Προσπαθούσα να τους εξηγήσω οτι δεν ειναι καλή ιδέα να ονομάζεις ενα προιον με τιτλο της μορφής : άρνηση + αλλο προιον αλλα δεν τους επεισα.
Φευγοντας συστήθηκα ως οχι ο Θανάσης Παπαδόπουλος

Τωρα που το ξανασκέφτομαι 13780 ημέρες με το ιδιο όνομα ειναι πολλές.
Το 'χω συνηθήσει ομως - ασε που θα μπερδεύομαι αν το αλλάξω

Τα ονοματα σε αυτη τη χώρα ειναι περιττά. Λέω να αρχήσω να χρησιμοποιώ περιγραφές και χαρακτηρισμούς : "O Μλκας με το ασπρο πουκάμισο που ειναι ξαδερφος του τάδε"

Την ωρα που εσεις διαβάζετε αυτο το ποστ εγω δεν θα το διαβάζω.
Το χω κόψει το σπόρ γιαυτό και δεν απαντώ σε σχόλια.
Ισως φταίει ενα self disasociation που επαθα τις προάλλες.
Σαν να μιλάω σε κάποιον άλλο , νοιώθω πλέον οταν σκέφτομαι.

Τελικά θα τ'αλλάξω το όνομα ..... (απο Γερμανός σε Πακιστανός)

(Και καλά να τα γράφω ,απορώ για ποιο λόγο τα ανεβάζω τετοια ποστ )